Όλ᾽ άφηνέ τα στους θεούς· πολλές φορές σηκώνουν

ανθρώπους απ᾽ τις συφορές στη μαύρη γη πεσμένους,

πολλές φορές γκρεμίζουνε κι ανάσκελα τους ρίχνουν

αυτούς που στέκονται καλά. Κατόπι έρχονται πλήθος

οι δυστυχίες στον άνθρωπο, κι εδώ κι εκεί γυρίζει

μην έχοντας μηδέ θροφή και με το νου χαμένο.

Όλα στα χέρια των θεών! Συχνά σηκώνουν

αυτόν που η συφορά στη γή εχει ρίξει κάτω,

κι άλλους γκρεμίζουν, κι ως οδεύουν σίγουροι,

τ᾽ ανάσκελα τους ρίχνουν· κι από δώ και πέρα

οι συφορές πολλές, και παραδέρνει ολούθε

να βρει ψωμί να φάει, με σαλεμένα φρένα.

Για τους θεούς όλα είναι εύκολα: συχνά

ανορθώνουν τον άνθρωπο που κείτεται στη μαύρη γη από τα δεινά·

συχνά ξαπλώνουν ανάσκελα έναν άλλο, αν και προχωρούσε με σταθερό βήμα.

Αυτόν τον βρίσκει μεγάλη δυστυχία

και τριγυρνά φτωχός και με το νου του σαλεμένο.