Τέτοια ιστορούν: Από έργα ντροπιασμένα

τον Πρίαμο βρήκε και τους γιους του τέλος

πικρό — και φταις εσύ! Την Τροία την άγια

την έχεις κάψει!

Δεν ήταν τέτοια η νύφη, η αβρή παρθένα,

που του Αιακού ο γιος, καλνώντας όλους

στο γάμο τους θεούς, απ᾽ του Νηρέα

το σπίτι επήρε,

για να την πάει στου Χείρωνα —Τρανή ᾽ταν

η αγάπη του Πηλέα και της Νεράιδας

της πιο όμορφης—· κι εκεί τη ζώνη λύνει

της παρθενιάς της.

Κι απά στο χρόνο έκανε γιο αντρειωμένο,

απ᾽ τους ηρώους τον πιο τρανό αλογάρη·

όμως και οι Φρύγες και το κάστρο τους χαλάστηκαν

για την Ελένη.

Όπως το λέει ο μύθος, για τα δικά σου, Ελένη, κρίματα

βρήκε τον Πρίαμο και τους γιους του συμφορά πικρή,

κι από δικό σου φταίξιμο ο Δίας χάλασε στις φλόγες

πανίερο το Ίλιο.

Δεν ήταν τέτοια η νύφη που ο γιος του Αιακού λαμπρός,

καλώντας όλους τους μακάριους θεούς στον γάμο του

πήγε να φέρει αβρή παρθένα απ᾽ το παλάτι

του Νηρέα

στο αρχοντικό του Χείρωνα, όπου της λύνει

την παρθενική της ζώνη. Κι έσμιξαν στης αγάπης τους

τη θέρμη η άριστη από τις Νηρηίδες κι ο Πηλέας.

Πάνω στον ένα χρόνο

γέννησε εκείνη ήρωα γιο, ημίθεο, όλβιο

καβαλάρη σε ξανθά πουλάρια. Οι άλλοι όμως

για την Ελένη χάθηκαν και πάνε, οι Φρὐγες

με την τειχισμένη πόλη τους.

Όπως λέει η παράδοση, πικρή συμφορά βρήκε κάποτε, για τα δικά σου, Ελένη, τ᾽ άνομα καμώματα, τον Πρίαμο και τους γιους του, κι ο Δίας αφάνισε το ιερό το Ίλιο μέσα στις φλόγες. Πόσο διαφορετική ήταν αυτή που πήρε για γυναίκα του ο περήφανος γιος του Αιακού, και, ενώπιον όλων των μακάριων θεών που κλήθηκαν στον γάμο του,, την οδήγησε, αβρή παρθένα, απ᾽ του Νηρέα το παλάτι στου Χείρωνα το αρχοντικό. Εκεί έλυσε τη ζώνη της αγνής νέας, κι έτσι ολοκληρώθηκε ο έρωτας του Πηλέα και της καλύτερης κόρης του Νηρέα. Πάνω στον χρόνο εκείνη τού εγέννησε ένα γιο, δυνατό όσο κανένας άλλος ημίθεος, πανευτυχή ιππέα κατάξανθων αλόγων. Ενώ εκείνοι, οι Φρύγες και η πόλη τους, εχάθηκαν για την Ελένη.