Πολλές φορές στα κορφοβούνια,

τότε που χαίρονται οι θεοί

το ξακουσμένο πανηγύρι,

μαλαματένιο αγγειό κρατώντας,

τρανή γαβάθα, ωσάν εκείνη

που έχουν τσοπάνηδες ανθρώποι,

αφού μονάχη λιονταρίσιο

άρμεξες γάλα, χλωροτύρι

έφτιαξες άσπρο και μεγάλο.

Συχνά στις κορυφές των βουνών, στη γιορτή που με πολλούς πυρσούς ευφραίνει τους θεούς, παίρνοντας σκεύος χρυσό, σαν την τρανή καρδάρα των βοσκών, το γέμισες με γάλα λιονταρίσιο και έπηξες τυρί μεγάλο, άθρυφτο, για τον Αργεϊφόντη [ή: ἀργεϊφόνταν = που λάμπει κατάλευκο].