[Τεκμηρίωση: βλ. Πυξίς]
Michael Longley
Λαέρτης
Μετάφραση: Xάρης Bλαβιανός
Όταν βρήκε τον Λαέρτη μόνο στην περιποιημένη πεζούλα, να σκαλίζει
Ένα αμπέλι, αξιοθρήνητο στα κουρελιασμένα ρούχα της δουλειάς,
Βρόμικα και μπαλωμένα, με κομμάτια δέρμα να προστατεύουν χέρια και πόδια
Από τα βάτα, και σαν να μην έφταναν αυτά,
Βέβαιο σημάδι της βαθιάς του θλίψης, ένα καπέλο από δέρμα κατσίκας,
Ο Oδυσσέας έκλαψε στη σκιά μιας αχλαδιάς για τον πατέρα του
Τόσο γέρο και εξαθλιωμένο που το μόνο που ήθελε εκείνη τη στιγμή
Ήταν να τον φιλήσει και να τον αγκαλιάσει και να του αποκαλύψει όλη την ιστορία.
Όλη η ιστορία όμως είναι ένας κατάλογος κι ύστερα άλλος.
Έτσι περίμενε να αναδυθούν από εκείνο τον βασιλικό κήπο εικόνες
Των παιδικών του χρόνων, όταν τρέχοντας πίσω από τον πατέρα του
Ρωτούσε για ό,τι έβλεπε μπροστά του, τις δεκατρείς αχλαδιές,
Τις δέκα μηλιές, τις σαράντα συκιές, τις πενήντα σειρές αμπέλι,
Να ωριμάζουν σε διαφορετικές εποχές για να προσφέρουν συνεχώς σοδειά,
Ώσπου ο Λαέρτης αναγνώρισε τον γιο του, και με τρεμάμενα γόνατα,
Ζαλισμένος, τύλιξε τα χέρια γύρω από τον λαιμό του τρανού Oδυσσέα,
Που τράβηξε τον γέροντα, έτοιμο να λιποθυμήσει, στο στήθος του και τον κράτησε εκεί
Και νανούρισε σαν κλαράκια τα κόκαλα του πατέρα του, που όλο και μίκραινε, μέρα με τη μέρα.
Michael Longley. 2005. "Λαέρτης". Μετ. Χάρης Βλαβιανός. Ποίηση 26/2005: 38-39.
