[Τεκμηρίωση: βλ. Πυξίς]
Βασίλειος Διγενής Ακρίτης
(απόσπασμα)
Γ΄ Η ΝΙΟΤΗ ΚΑΙ Ο ΓΑΜΟΣ ΤΟΥ ΑΚΡΙΤΗ
Ο έρως τίκτει το φιλίν και το φιλίν τον πόθον,
ο πόθος δίδει μέριμνας, έννοιάς τε και φροντίδας,
κατατολμά και κίνδυνον και χωρισμόν γονέων,
θάλασσαν αντιμάχεται, το πυρ ου διαλογίζει
και τίποτε ου λογίζεται ο ποθών διά την αγάπην·
εγκρεμνούς ου λογίζεται, τους ποταμούς ουδόλως,
τας αγρυπνίας ανάπαυσιν και τας κλεισούρας κάμπους.
Και όσοι βασανίζεσθε δι’ αγάπην κορασίου,
ακούσατε διά γραφής των <θαυμαστών> Ελλήνων
πόσα και αυτοί υπομείνασιν βάσανα διά τον πόθον.
Βλέπετε, οι αναγινώσκοντες, τους αριστείς εκείνους,
τους Έλληνας, τους θαυμαστούς και ονομαστούς στρατιώτας,
<και> όλα όσα εγίνουντα διά εκείνην την Ελένην,
ότε εκατεπολέμησαν άπασαν την Ασίαν,
και πάντες εδοξάσθησαν διά περισσήν ανδρείαν,
και πάλιν εις ερωτικά άλλος τις ουχ υπέστη.
Και ου λέγομεν καυχίσματα ή πλάσματα και μύθους,
ά Όμηρος εψεύσατο και άλλοι των Ελλήνων.
Ταύτα γαρ μύθοι <ου> λέγονται, καυχίσματα ου λαλούνται,
αλλ’ αληθεύουν εκ παντός, μηδείς ουν απιστήση
ως λέγω την αλήθειαν του θαυμαστού Ακρίτη.
[...]
Βασίλειος Διγενής Ακρίτης και Το άσμα του Αρμούρη. 1985. Κριτική έκδοση: Στυλιανός Αλεξίου. Αθήνα: Ερμής.
