Ποιητής των συμποσίων ο Ανακρέων από την ιωνική Τέω έζησε μεγάλο μέρος της ζωής του σε αυλές τυράννων συνθέτοντας ποιήματα με θέμα τον έρωτα και το κρασί. Το μόνο ωστόσο από τα σωζόμενα ποιήματα στο οποίο ανιχνεύονται πολιτικές αναφορές υπάρχει στο απόσπασμα που ακολουθεί. Έχει τη μορφή προσωπικής προσευχής (πβ. Κείμενο 35) προς τη θεά Άρτεμη -εδώ με τα χαρακτηριστικά της πότνιας θηρῶν (= "δέσποινα των άγριων θηρίων")-,που αντικρύζει «με βλέμμα γλυκό» τη χτισμένη στην όχθη του ποταμού Μαιάνδρου ιωνική πόλη της Μαγνησίας. Την πόλη την "αντικρύζει" η θεά από το ναό της κοντά στη Μαγνησία, στην όχθη του παραπόταμου Ληθαίου, όπου λατρευόταν ως Ἄρτεμις Λευκοφρυηνή. Στο ποίημά του ο Ανακρέων τονίζει όχι μόνο τα ελληνικά χαρακτηριστικά της θεάς, αλλά και το γεγονός ότι οι κάτοικοι της Μαγνησίας είναι "γενναιόκαρδοι" και "όχι βάρβαροι". Την εποχή που γράφει ο Ανακρέων η Μαγνησία αποτελεί έναν από τους τόπους διαμονής του Πέρση σατράπη των Σάρδεων. Ο ποιητής υποδηλώνει στο ποίημα ότι η πόλη κατοικείται από Έλληνες, έστω και αν βρίσκεται υπό περσική κυριαρχία. Η αναφορά αυτή στη Μαγνησία ίσως συνδέεται με την πιθανολογούμενη προσπάθεια του τυράννου της Σάμου Πολυκράτη -στην αυλή του οποίου ζούσε την περίοδο αυτή ο Ανακρέων- να αποκτήσει πολιτικές σχέσεις με τους Έλληνες κατοίκους της Μαγνησίας.