Η ακμή της Πράξιλλας από τη Σικυώνα τοποθετείται στα μέσα του πέμπτου αιώνα. Στα σωζόμενα αποσπάσματα μαρτυρείται ένας Ύμνος στον Άδωνη,ένας διθύραμβος με τίτλο Αχιλλεύς και Παροίνια άσματα. Οι παρακάτω στίχοι προέρχονται από τον Ύμνο στον Άδωνη, για τον οποίο οι αρχαίες κρίσεις δεν πρέπει να ήταν ιδιαιτέρως κολακευτικές, αφού η φράση ἠλιθιώτερος τοῦ Πραξίλλης Ἀδώνιδος αποτελούσε παροιμία. Οι τρεις εύρυθμοι αυτοί εξαμετρικοί στίχοι είναι η απάντηση που έδωσε ο θνήσκων Άδωνης, όταν ρωτήθηκε για ποιο πράγμα από αυτά που άφηνε πίσω του λυπόταν πιο πολύ.