Ανθολογίες
Ανθολογία Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας
των Θ.Κ. Στεφανόπουλου, Στ. Τσιτσιρίδη, Λ. Αντζουλή, Γ. Κριτσέλη
ΑΝΤΙΠΑΤΡΟΣ ΣΙΔΩΝΙΟΣ
175. – ὄβριμον ἀκαμάτου στίχον
Για τον ποιητή Αντίμαχο
Εγκωμίασε τον αδρό στίχο του ακάματου Αντιμάχου,2 που είναι αντάξιος του ύψους των αρχαίων ημιθέων, που σφυρηλατήθηκε πάνω στο αμόνι των Πιερίδων,3 αν βέβαια η τύχη σου χάρισε λεπτό αφτί, αν γοητεύεσαι από την αγέλαστη φωνή, αν λαχταράς το μονοπάτι το άβατο και απάτητο για άλλους.5 Και αν ο Όμηρος κρατάει τα σκήπτρα της ποιήσεως, είναι και ο Ζευς πιο δυνατός από τον Ποσειδώνα· όμως ο Ποσειδώνας είναι βέβαια υποδεέστερος εκείνου, αλλά των υπολοίπων αθανάτων ο μέγιστος. Και ο κάτοικος της Κολοφώνας υπολείπεται βέβαια του Ομήρου, εξάρχει όμως της χορείας των άλλων ποιητών.10
(μετάφραση Θ. Κ. Στεφανόπουλος)
|
1 Επιγραμματοποιός από την Τύρο, που ίσως έδρασε κυρίως στη Σιδώνα (τέλος 2ου αι. π.Χ.). Σώζονται περίπου 80 επιγράμματά του. Ανήκει στη λεγόμενη "φοινικική σχολή".
2 Ο Αντίμαχος ο Κολοφώνιος (ο οποίος πέθανε πριν από το 348 π.Χ.) υπήρξε υπό μία έννοια πρόδρομος της ελληνιστικής ποίησης. Έγραψε το έπος Θηβαΐς, στο οποίο προφανώς αναφέρεται το επίγραμμα, και το εκτενές ελεγειακό ποίημα Λύδη (από το όνομα της αγαπημένης του).
3 Των Μουσών.
