πιστοποίηση ελληνομάθειας.

Αποτίμηση είναι γενικά η απόδοση μιας αξίας σε ένα πρόσωπο ή πράγμα, και ειδικότερα «η διαδικασία κατά την οποία χρησιμοποιώντας συγκεκριμένα κριτήρια αποδίδουμε μια αξία σε κάτι» (Καψάλης 1998:17). Η ερμηνεία της «απόδοσης αξίας» και το γεγονός ότι η αγγλική λέξη για την αξία είναι value απετέλεσε τη βάση για την απόδοση του όρου evaluation ως αξιολόγηση (βλ. και το λήμμα «assessment»).

Η συνηθέστερη τυπολογία αξιολόγησης που υιοθετείται είναι αυτή που βασίζεται στη χρονική στιγμή της διενέργειας της αξιολόγησης. Έτσι διακρίνουμε την αξιολόγηση σε: α) αρχική ή διαγνωστική, β) ενδιάμεση ή κατά τη διάρκεια και γ) τελική ή συνολική, ανάλογα με το αν η αξιολόγηση λαμβάνει χώρα πριν, κατά τη διάρκεια ή στο τέλος της διδασκαλίας. Μια άλλη σημαντική τυπολογία έχει ως βάση της τις λειτουργίες της αξιολόγησης. Αυτές διακρίνονται σε: α) διαγνωστικές (επιλογή μαθητών, επιλογή εκπαιδευτικών, ενημερωτική), β) διαγνωστικές και προγνωστικές (αναδραστική, εξασφάλιση κινήτρων, συμβουλευτική) και γ) προγνωστικές (προγραμματική και κατατακτήρια). Τέλος, μια ακόμα συνήθης τυπολογία αξιολόγησης είναι αυτή που δημιουργείται με βάση τη σχέση αξιολογητή και αξιολογούμενου. Η τριχοτομική αυτή τυπολογία περιλαμβάνει: α) αυτοαξιολόγηση β) ετεροαξιολόγηση και γ) αλληλοαξιολόγηση (Τσοπάνογλου 2010²:37-44).

Αυτό που θα πρέπει να γίνει από όλους κατανοητό και αποδεκτό είναι πως η αξιολόγηση δεν είναι αποκλειστικά μια διαδικασία επιλογής (Ζουγανέλη κ.ά. 2008:391-436)· δεν επικεντρώνεται μόνο στο μαθητή, καθώς προάγει και την αξιολόγηση της διαδικασίας και την αυτοαξιολόγηση. Είναι μια διαδικασία διαρκής και πολυσύνθετη, καθώς αφορά ένα σύνολο ανθρώπων από το μαθητή ως τον εκπαιδευτικό, αλλά και το ίδιο το εκπαιδευτικό σύστημα, και επομένως αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι του χώρου της εκπαίδευσης.

Βιβλιογραφία