πιστοποίηση ελληνομάθειας.

Οι ερωτήσεις του Ναι/Όχι αναφέρονται σε μια μορφή εξέτασης, όπου η απόκριση του εξεταζομένου σε κάθε ερώτηση είναι είτε ναι είτε όχι. Κατά τον Γιοκαρίνη (1988:61), πρόκειται για την απλούστερη μορφή ερώτησης, η οποία όμως χρησιμοποιείται ευρέως στη διδακτική πράξη σε όλο το φάσμα της εκπαίδευσης.

Αυτές οι κλειστές ερωτήσεις περιορίζουν και προσδιορίζουν την απόκριση, καθιστώντας τις απαντήσεις οικονομικότερες σε σύγκριση με άλλες, όπου απαιτείται ανάπτυξη του θέματος από τον εξεταζόμενο. Σημειωτέον ότι αυτή η μορφή ερωτήσεων μπορεί να εφαρμοστεί σε όλους τους κλάδους όπου καλείται ο εξεταζόμενος να επιδείξει τις γνώσεις του και μπορεί να συμπληρωθεί με φραστικές ποικιλίες όπως βέβαια, ασφαλώς όχι (ibid:62), οι οποίες φανερώνουν καλύτερα το βαθμό βεβαιότητας του ερωτηθέντος.

Πρέπει να σημειωθεί ότι η χρήση του συγκεκριμένου είδους ερωτήσεων σε εξετάσεις έχει δεχτεί αρνητική κριτική, η οποία έγκειται στην, προφανώς, «μειωμένη αξία» του σε σύγκριση με άλλα είδη ερωτήσεων, αφού θεωρείται ότι ο μαθητής που έχει να επιλέξει μόνο μεταξύ δυο απαντήσεων έχει πιθανότητα 50% να βρει κατά τύχη τη σωστή.

Παρά την αιτιολογημένη αρνητική κριτική για τη συγκεκριμένη κατηγορία ερωτήσεων, έχει παρατηρηθεί ότι η εφαρμογή της συμβάλλει θετικά στην ενίσχυση της συμμετοχικότητας των διστακτικών μαθητών (ibid:66). Θεωρητικά μπορεί να μειωθεί η πιθανότητα της τυχαίας απάντησης (blind guessing) με τη μέθοδο της αρνητικής βαθμολόγησης ή κάποιον άλλο τρόπο αποκλεισμού του παράγοντα τύχη.

Βιβλιογραφία