πιστοποίηση ελληνομάθειας.

Οι Cronbach και Meehl, σύμφωνα με τον Messick (1996), στο θεμελιώδες άρθρο τους «Construct validity in psychological tests» του 1955, ξεχωρίζοντας ως πιο σημαντικό τύπο εγκυρότητας των τεστ επάρκειας την εγκυρότητα δομής, θεωρούν μέρος αυτής, μεταξύ άλλων, και τις «ακούσιες συνέπειες» μιας αξιολόγησης. Είναι, πράγματι, δυνατό μια αξιολόγηση να «ξεφύγει» από τον αρχικό της σχεδιασμό, με αποτέλεσμα να οδηγούμαστε σε ακούσιες συνέπειες.

Αυτές ακριβώς τις συνέπειες θα πρέπει να εξετάζουμε, αν θέλουμε να επιτύχουμε υψηλό βαθμό συμπερασματικής εγκυρότητας ενός τεστ. Μια τέτοιου είδους ακούσια συνέπεια αποτελεί η μεροληπτική αντιμετώπιση ορισμένων εξεταζόμενων. Ένας προσεκτικός έλεγχος των πιθανών πηγών μεροληψίας κατά την εξέταση, οι οποίες είναι δυνατό να επηρεάσουν αρνητικά την εγκυρότητα δομής ενός τεστ, μπορεί να συμβάλει σημαντικά στο συνολικό έλεγχο της εγκυρότητάς του.

Τέσσερις είναι οι πιθανές πηγές μεροληψίας που μπορεί να υπεισέλθουν σε μια γλωσσική αξιολόγηση, όπως επισημαίνει και ο Bachman (1990:272-277): το πολιτιστικό υπόβαθρο (cultural background), η προηγούμενη γνώση (background knowledge) που απαιτεί το τεστ, τα γνωστικά χαρακτηριστικά (cognitive characteristics), καθώς και η μητρική γλώσσα, η εθνικότητα, η ηλικία και το φύλο των υποκειμένων. Συγκεκριμένα, τις τελευταίες δύο δεκαετίες μια σειρά από έρευνες έχουν επικεντρωθεί στον έλεγχο των μεταβλητών του φύλου, της μητρικής γλώσσας, της ακαδημαϊκής ειδίκευσης, καθώς και του πολιτιστικού υπόβαθρου ως πιθανών πηγών μεροληπτικής αντιμετώπισης των εξεταζόμενων.

Βιβλιογραφία