[ΕΓΚΩΜΙΑ ΕΙΣ ΕΝΑ ΕΚΑΣΤΟΝ ΤΩΝ ΔΩΔΕΚΑ ΜΗΝΩΝ]

Ι.

ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ. - Ὑδροχόος.

Φέρω ζωὴν καὶ θάνατον χαρὰν καὶ δυστυχίαν,
  ἡ μοῖρα μὲ τὰ ἔδωκε κ' ἐγὼ μοιράζω τώρα…
εὐδαίμων ὅς τις παρ' ἐμοῦ θὰ λάβῃ εὐτυχίαν,
  καὶ δυστυχὴς ὅς τις δεχθῆ τὰ ἄδωρά μου δῶρα.

ΙΙ.

ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ. - Ἰχθύες.

Εἶμαι χωλός, πλὴν ὡς Συλφὶς τὸν στρόβιλον χορεύω,
  ὡς μαθητὴς πίνω κρασὶ κ' εἰς ὄργια ἐκπνέω·
κ' ἐνῷ μὲ κράζετε χωλὸν ἐγὼ σᾶς μασκαρεύω,
  διότι Φεβρουάριος θὰ εἴπῃ Ἀποκρέω.

ΙΙΙ.

ΜΑΡΤΙΟΣ. - Κριός.

Ἄστατος εἶμαι, πλὴν παντοῦ δὲν εἶναι ἀστασία,
κ' ἰδίως 'ς τὴν Ἑλλάδα;
μήπως δὲν εἶν' Μαρτιάτικη καὶ ἡ ἐλευθερία;
  δὲν ἔκαμε 'ς τοὺς Ἕλληνας τὸν Μάρτι πατινάδα;
Φεῦ! ἀστασία κυβερνᾷ τὸν κόσμον θλιβερά,
  μόνη ἡ ἄσχημος γυνὴ ἐμμένει σταθερά.

ΙV.

ΑΠΡΙΛΙΟΣ. - Ταῦρος.

Ποτὲ δὲν λέγουν ψεύματα τὴν πρώτην Ἀπριλίου,
  ἀργία καὶ κατάλυσις τοῦ ψεύδους τοῦ γελοίου.
Τὴν ἑορτάζουν ὑπουργοὶ καὶ μιὰ καστανομμάτα,
  πὤχει τὴν πρώτην μου αὐγὴ 'ς τὰ χείλη τὰ δροσάτα.

V.

ΜΑΪΟΣ. - Δίδυμοι.

Κόψατε πάλιν, ἐρασταὶ εὐδαίμονες, ναρκίσσους
  ἀπ' τοῦ Μαΐου τοὺς φαιδροὺς κ' εὐόσμους παραδείσους,
καὶ τὴν παρθένον στέψατε ἥτις ἐμπρός σας κλίνει
  εὐώδης ὡς τὰ ῥόδα μου, ὠχρὰ ὡς ἡ Σελήνη!

VΙ.

ΙΟΥΝΙΟΣ. - Καρκῖνος.

Φιλόξενος σᾶς προσκαλεῖ εἰς τοὺς ἀγροὺς ἐλαία,
  ἡ πόλις ἀνυπόφορος ἡ ἐξοχὴ ὡραία.
Τὴν κόνιν καὶ τὸν καύσωνα τῶν πόλεων ἀφῆτε,
  τὰ δροσερὰ φιλήματα τῆς αὔρας νὰ δεχθῆτε·
κ' ἐνῷ ὁ τέττιξ φλύαρος ὡς δικηγόρος ψάλλει,
  τρυφᾶτε εἰς τῆς ἐξοχῆς ἀφρόντιδες τὰ κάλλη.

VΙΙ.

ΙΟΥΛΙΟΣ. - Λέων.

Σπεύσατε εἰς τὰς ἐξοχάς, εἰς τὰ λουτρὰ πετᾶτε,
  κ' ἐντὸς κυμάτων δροσερῶν, ὦ φίλοι, βυθισθῆτε·
εἰς δὲ τὰς πόλεις μείνατε ἂν πάλιν προτιμᾶτε
  ἀπ' τὸν πολύν μου καύσωνα νὰ ἀποτρελλαθῆτε.
Μόνον τὸ πῦρ τοῦ Ἔρωτος νομίζετε θερμαίνει;
  ἂν δὲν σᾶς τρέλλανεν αὐτὸς ὁ καύσων σᾶς τρελλαίνει.

VΙΙΙ.

ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ. - Παρθένος.

Καλότυχος 'ποῦ γεννηθῆ τὸν Αὔγουστον, ὦ φίλοι,
  θὰ τρώγῃ σύκα τὴν αὐγὴν καὶ δροσερὸ σταφύλι!
καὶ τὴν εὐδαιμονίαν του κἀνένας δὲν θὰ φθάνῃ
  δραγάτης θέλει γεννηθῆ δραγάτης θ' ἀποθάνῃ.

ΙΧ.

ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ. - Ζυγός.

Ἂν ἀηδὼν τὰ φύλλα μου τὰ πίπτοντα δὲν ψάλλῃ,
  τὰ ἔψαλλε τοῦ Μιλβοᾶ ἡ μοῦσα ἡ μεγάλη.
Ὢ, ἔλθετε ν' ἀκούσητε τὰ κύκνει' ᾄσματά του
  εἰς τὸν τρυγμὸν τῶν φύλλων μου, ὦ ποιηταὶ θανάτου!
Εἶν' ἡ ψυχὴ τοῦ Βερανζέ, τοῦ Μιλβοᾶ ἡ μοῦσα,
  φθίνουσα εἰς τὴν ἔρημον καὶ θάνατον ὑμνοῦσα.

Χ.

ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ. - Σκορπίος.

Τὴν ἔλευσίν μου πρόγραμμα θεατρικὸν ἀγγέλλει
  καὶ ἐξυμνεῖ ἡ μουσικὴ τοῦ Βέρδη τ' ὄνομά μου,
τοῦ ἔνθους θέλει τὸ κακὸν ἐκεῖνος ποῦ δὲν θέλει
τὰ μελοδράματά μου!
Ὤ, τὴν Κυρὰ Πολιτικὴ ἀρνήσου, Νεολαία,
  ἀπὸ τὴν Πριμαδόνα σου εἶν' αὕτη πλιὸ ὡραία;

ΧΙ.

ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ. - Τοξότης.

Ἐγὼ τὰς συναναστροφὰς καὶ τοὺς χοροὺς ἀνοίγω,
  τί βλάπτει κι' ἂν κρυώνετε, ὦ φίλοι μου, ὀλίγο;
Ἂν κάμνω ψύχραν ἔχετε τὸν ἔρωτα θερμάστρα,
  καὶ τὰ θερμὰ κρεββάτιά σας κατὰ τῆς ψύχρας κάστρα.

ΧΙΙ.

ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ. - Αἰγόκερως.

Ἀπὸ τοὺς μῆνας ποῦ πετοῦν καὶ σχηματίζουν χρόνον
  ἐμὲ λατρεύετε θνητοί, καὶ ἀγαπᾶτε μόνον·
διότι ἐγὼ ἔφερα, ὦ φίλοι, εἰς τὴν γῆν σας
  τὸν Ἰησοῦν, τὸν πλάστην σας, τὸν θεῖον λυτρωτήν σας!