ΑΠΟΛΟΓΙΑ ΠΟΙΗΤΙΚΗ.

Ὁ ποιητὴς εἶναι στολὴ, ὑψηλῆς ἀειθαλείας
Καθὼς λάμπει καὶ ὁ ἥλιος σὲ ὅλας τὰς βασιλείας.
Λερμπαλὲρ ὅταν ὅμως τὸν τιμοῦσιν, οἱ κόμοι καὶ οἱ κομῆ-
ται καὶ ἀπὸ κἀνένα δὲν φθονεῖται, ὅταν ὅμως τὸν φθο-
νοῦσιν μένουσιν καὶ αὐτοὶ νὰ τοὺς ἐφτιοῦσιν.
Ἐπειδὴ ἀποδεικνύουνται ὡς ἀνάξιοι τῆς ἀξίας τους.
Δεικνύοντες λελαλεῦ ἐπειδὴ δὲν ἐγνώριζον καὶ τὴν στολήν
τους παροργίζουν καὶ ὁ ποιητὴς ἀδιαφορεῖ
Καὶ μὲ τὸ κοντίλη του τραγῳδεῖ,
Λερμπαλὲρ τὴν ἀλήθειαν ὑψώνει
Καὶ τὸ ψεῦδος θανατώνει.
Ξιφὶλ μαλὲρ ἰδοὺ λοιπὸν ἡ φρονημάδα
Τοῦ ποιητοῦ ἡ νοστιμάδα
Ὡς νὰ παίζῃ τὴν ἀμάδα μὲ φρόνημον ἀράδα ἂς ὁμιλοῦν.
Καὶ οἱ τρικαβαῖοι καὶ μετριοῦνται οἱ Χαλδαῖοι ὅσοι
Ἠγαπημένοι τοῦ φθόνου ἐρωμένοι λέγονται κατηραμένοι
Διότι εἰς τὰ ἀπέχια εἶναι παραδομένοι.

Ἀθῆναι τὴν 15 Φεβρουαρίου 1842.