Οὔτε μὲ γνωρίζεις, οὔτε σὲ γνωρίζω,
ποῦ καὶ ποῦ μοῦ ῥίχνεις μιὰ ματιὰ γοργή,
κι' ὅμως σἄν μὲ βλέπῃς κἄποτε νομίζω
πῶς δὲν μᾶς χωρίζει τίποτε 'ςτὴ γῆ.

Ἄν σοῦ'πῶ πῶς ἔρως τὴν καρδιά μου καίει,
δὲν θὰ τὸ πιστεύσῃς ὅπως κι' ἄν σ'τὸ 'πῶ,
κι' ὅμως, δὲν εἰξεύρω, κἄτι τι μοῦ λέει,
−κ' ἴσως εἶν' ἀλήθεια−ὅτι σ' ἀγαπῶ.

Οὔτε σὲ γνωρίζω, οὔτε μὲ γνωρίζεις,
ὅμως σἄν διαβαίνῃς κ' ἔτσι μὲ θωρεῖς,
δίχως νὰ τὸ ξέρῃς κἄτι μοῦ χαρίζεις,
δίχως νὰ τὸ ξέρω κἄτι μ' ἀφαιρεῖς.