Μὲς τὸν αἰώνιο νόμο ἁπλώνει
τ' ἅρπαγο χέρι της ἡ μοῖρα
ἡ μοῖρα, ποῦ χαλάει, νεκρώνει
στεφάνια, δόρατα καὶ λύρα.

Καὶ μὲς τ' ἀνήσυχο λαγκάδι
ποῦ σὰν πνοὴ ἀργοκυλιέται,
σὰ φάντασμα ξερνάει τὸν ἅδη
καὶ καταπίνει ὅ,τι γεννιέται.

Μὰ ἡ φήμη ἡ διαλαλῆτρα ἁρπάχνει
στῆς ἱστορίας τ' ἁγιο νύχι
ἀπ' τῆς ζωῆς τὴν κρύα πάχνη
ὅ,τι ὄμορφο μπροστά της τύχει.