Μεταφόρτωση ως PDF Εκτύπωση <^>

6.5.2. Οι πιο αισιόδοξοι

Άλλοι αντιμετωπίζουν πιο θετικά το αποτέλεσμα της επιμορφωτικής διαδικασίας. Από την ανάλυση των απόψεών τους προκύπτει ότι, παρά τις δυσκολίες, θεωρούν την επιμορφωτική διαδικασία ωφέλιμη για τους φιλολόγους. Η ωφέλεια σε άλλες περιπτώσεις εντοπίζεται στον γενικότερο προβληματσιμό που προκάλεσε ή τον ειδικότερο ως προς τη διδασκαλία των διδακτικών αντικειμένων και σε άλλες στην απλή άρση της αρχικής άρνησης που υπήρχε.

Είχα ν' αντιμετωπίσω πολλά προβλήματα. Νομίζω όμως ότι όσοι το παρακολούθησαν τελικά, είχα ένα τμήμα που είχε μόνο μεγάλες συναδέλφισσες, ας πούμε, γιατί κυρίως γυναίκες… είδαν κάποια πράγματα που τους έβαλαν σε προβληματισμούς. Το κακό είναι ότι επειδή δεν είχε συνέχεια το πρόγραμμα, δεν συνέχισαν κι αυτοί.

Είχα ουσιαστικούς ενδοιασμούς, γιατί είχα ζήσει 18 χρόνια στην εκπαίδευση. Γνώριζα πολύ καλά το κλίμα της, πάρα πολύ καλά, γνώριζα δηλαδή εμάς, τους καθηγητές, τι είμαστε, πόσο έτσι σκληροί στο να δεχτούμε το καινούριο είμαστε και πόσο, κι εγώ ο ίδιος στην αρχή φάνηκα λιγάκι έτσι πιο αυστηρός, πώς θα περάσει όλο αυτό το πράγμα. Τώρα το δέχομαι, το βλέπω όλο αυτό ότι μπορεί να λειτουργήσει, αλλά το σχολείο είναι έτσι, είναι αλλιώς, ο δάσκαλος είναι έτσι, είναι αλλιώς, θέλει αυτό, είναι πάρα πολύ χρησιμοθηρικός, θέλει αμέσως το αποτέλεσμα να το δει. Ε, πως θα γίνουν όλα αυτά μέσα σε τόσο λίγο χρονικό διάστημα; Έτσι αυτό δηλαδή, αλλά κρίνω, κρίνοντας έτσι από μένα, πως δηλαδή στη συνέχεια διαμορφώθηκα και άλλαξα άποψη, ε, πιστεύω ότι ένα μεγάλο μέρος των επιμορφωτών αλλά νομίζω και των συναδέλφων τουλάχιστον σ' αυτούς που απευθύνθηκα εγώ, ενώ τους έβλεπα να ξεκινούν όλοι με την ίδια αντίληψη ότι όλα αυτά τα πράγματα, αγαπητέ μου, δεν γίνονται. Φτάνω στο τέλος του σεμιναρίου, στο τέλος της χρονιάς, γιατί όλα αυτά ήταν ετήσια τα σεμινάρια, δηλαδή φτάναμε μετά από 25 συναντήσεις, κατά μέσο όρο που γινόντουσαν, δηλαδή μετά από 50 ώρες να φεύγουν ικανοποιημένοι, εγώ τουλάχιστον αυτό εισέπραξα, έφευγαν ικανοποιημένοι, πράγμα το οποίο σημαίνει κάνανε πράγματα και προβληματίζονταν και σε σχέση με τη διδακτική του αντικειμένου και σε σχέση με την εμπλοκή των τεχνολογιών στην υποστήριξη της διδακτικής του αντικειμένου.

Κατόρθωσα στο τέλος, αυτήν την εντύπωση έχω, πιστεύω ότι δεν είναι ανακριβής, ότι τους έπεισα τελικά, ότι βλέποντας την ιστορία κυρίως από μια άλλη οπτική, είναι και πολύ πιο ενδιαφέρουσα και πιο ελκυστική για τους μαθητές μου, αν τη δούνε κι αυτοί από μια άλλη οπτική. Και η γλώσσα, και η γλώσσα, κυρίως δουλεύοντας τον Κόμβο και βλέποντας τα λεξικά και τις ασκήσεις^[10] που μπορούν να στήσουν με τα λεξικά σε ηλεκτρονικό περιβάλλον, σε, θα έλεγα, εν θερμώ… στιγμή και όχι να τους την πάει έτοιμη και κομμένη την άσκηση, να τη διαμορφώσει εκείνη τη στιγμή ο μαθητής και να βλέπει το αποτέλεσμα. Ε, αυτό ήταν κάτι που τους εντυπωσίαζε και τους προσείλκυε.

[Άλλαξε] στο ότι δεν είναι απαραίτητο να είναι ο διδάσκων η πηγή της γνώσης, στο ότι δεν είναι απαραίτητο να είναι μετωπική η διδασκαλία, άρχισαν να υποψιάζονται, δεν θεωρώ ότι τα καταφέραμε παντού αυτό, αλλά νομίζω ότι άρχισαν να υποψιάζονται, το κακό είναι ότι με το που υποψιάστηκαν δεν ξανάγινε τίποτα άλλο.

Θα έλεγα από ουδέτερη μέχρι και αρνητική [η στάση στις νέες τεχνολογίες και στη διδασκαλία των φιλολογικών μαθημάτων με αυτές]. Υπήρχαν και κάποιες θετικές φωνές, βέβαια πάντοτε των προοδευτικών ανθρώπων. Υπάρχουν και άνθρωποι που ασχολούνται μες την εκπαίδευση με την, με τους υπολογιστές και τους ενδιαφέρει το θέμα αυτό. Είχαμε όμως και πολύ αρνητισμό. Επειδή ακριβώς δεν το γνωρίζει ο εκπαιδευτικός αυτό το εργαλείο. Στην πορεία όμως ήρθησαν όλες οι αρνητικές φωνές.