1.ΕΚΔΟΣΗ

Α.ΕΝΤΥΠΗ

Η πρώτη έκδοση βασίστηκε στη μετάφραση της4ης έκδοσης του λεξικού του F. Passow (1831), γεγονός που δηλώνεται και στον τίτλο του(A Greek-English lexicon based on the German work of F. Passow). Στη συνέχεια επανεκδόθηκε (με συνεχείς αναθεωρήσεις και προσθήκες) οχτώ ακόμη φορές (β' εκδ. 1845, γ' εκδ. 1849, δ' εκδ. 1855, ε' εκδ. 1861, στ' εκδ. 1869, ζ' εκδ. 1882, η' εκδ. 1897, θ' εκδ. 1925-40). Σημαντικότεροι σταθμοί στην εξέλιξή του υπήρξαν η 4η έκδοση, στην οποία παραλείφθηκε το όνομα του F. Passow από τον τίτλο και αργότερα η 6η και η 7η, όταν οι συντάκτες απομακρύνονται (χωρίς όμως να τις εγκαταλείπουν εντελώς) και από τις θεωρητικές αρχές του Passow. Η 9η έκδοση (η οποία πραγματοποιήθηκε μέσα σε διάστημα 15 χρόνων) ήταν αποτέλεσμα μιας συστηματικότερης αναθεώρησης του λεξικού το οποίο εμπλουτίστηκε και με σημαντική ποσότητα νέου γλωσσικού υλικού. Η έκδοση του 1996 αποτελεί απλή ανατύπωση της 9ης έκδοσης του 1925-1940 που συνοδεύεται από αναθεωρημένη μορφή του Συμπληρώματος (Supplement) του λεξικού από τους P.G.W. Glare και A.A. Thompson.

Το Greek-EnglishLexicon των H. Liddell, R. Scott, H.S. Jones και R. McKenzieείναι επίτομο διαστάσεων 21 εκ. Χ 29 εκ. και στην ανατύπωση του 1996 συνοδεύεται από το αναθεωρημένο Συμπλήρωμα (ο εκδοτικός οίκος διέθεσε στην κυκλοφορία και έκδοση του Λεξικού χωρίς το Συμπλήρωμα, το οποίο κυκλοφορεί ως ανεξάρτητο τομίδιο), με αριθμό σελίδων xlv+2042. Πιο συγκεκριμένα ο αριθμός αυτός κατανέμεται σε 11 σελίδες προλόγου, 15 σελίδες πινάκων και 2042 σελίδες που αποτελούν το κύριο σώμα του λεξικού. Οι προσθήκες και οι διορθώσεις του από το 1968 έχουν ενσωματωθεί στο Συμπλήρωμα, το οποίο προσθέτει ακόμη xxxi+320 σελίδες στον συνολικό όγκο του λεξικού.

Το λεξικό αναπτύσσεται σε δίστηλες σελίδες με διπλή κεφαλίδα. Τα τυπογραφικά στοιχεία που χρησιμοποιούνται είναι μικρού μεγέθους. Οι λέξεις-λήμματα είναι τυπωμένες με έντονα τυπογραφικά στοιχεία, ενώ τα ερμηνεύματα καθώς και τα παραθέματα των αρχαίων κειμένων δίνονται με πλάγια τυπογραφικά στοχεία και έτσι ξεχωρίζουν από τις υπόλοιπες πληροφορίες του λήμματος (γραμματικές, ετυμολογικές κ.λπ.).

Β.ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ

ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ

Η 9η έκδοση του λεξικού είναι επίσης προσβάσιμη σε ηλεκτρονική μορφή μέσω του διαδικτύου στην ιστοσελίδα του προγράμματος Perseus (μέσω της διεύθυνσης http://www.perseus.tufts.edu).

Ο χρήστης του διαδικτυακού λεξικού έχει τη δυνατότητα επιλογής κωδικοποίησης της γραμματοσειράς για τα αρχαία ελληνικά (SGreek, Betacode, SPIonic, Unicode [UTF-8] κ.ά. ή μεταγραφή στα λατινικά), μορφοποίησης της σελίδας και εμφάνισης των λημμάτων σε πίνακες συνωνύμων. Ακόμη προσφέρονται επιλογές όπως η εμφάνιση δεσμών με άλλα γλωσσικά εργαλεία ή λεξικά και η δυνατότητα εκτύπωσης.

Η αναζήτηση γίνεται μέσω αλφαβητικού καταλόγου, κατά λήμμα, κατά τμήμα λήμματος ή με βάση το αγγλικό ερμήνευμα. Αυτόματα παρέχονται πληροφορίες που είναι αδύνατο να τις έχει κανείς στην έντυπη μορφή του λεξικού, όπως στατιστικά στοιχεία για την εμφάνιση του λήμματος στο σώμα αρχαιοελληνικών κειμένων του Perseus, συνώνυμες λέξεις (και στα λατινικά), συχνότερα απαντώμενα συμφραζόμενα του λήμματος. Επίσης, μπορεί να αναζητηθεί οποιαδήποτε αγγλική λέξη-κλειδί στους ορισμούς του λεξικού και το αποτέλεσμα της αναζήτησης είναι ένας κατάλογος λημμάτων που περιέχουν τη ζητούμενη λέξη στο ερμήνευμά τους.

Το LSJ είναι συνδεδεμένο με δύο ειδικά λεξικά (όπως και με το Intermediate Greek-English Lexicon): το ομηρικό λεξικό του G. Autenrieth (AHomeric Dictionary) και το πινδαρικό λεξικό του W.J. Slater (Lexicon to Pindar).Επίσης είναι συμβατό με άλλα γλωσσικά εργαλεία όπως το J.A. Rydberg-Cox, Overview of Greek Syntax (επιτομή συντακτικού με δεσμούς στη Γραμματική του Smyth) και με το σώμα αρχαιοελληνικών κειμένων του Perseusγια εμφάνιση των συμφραζομένων κάθε παραθέματος.

ΣΕ CD-ROM

H9η έκδοση του LSJ διατίθεται από το 2003 και σε CD-ROM μαζί με το λογισμικό Libronix DigitalLibrary από τη LogosBible Software (http://www.logos.com/lsj). Η έκδοση του LSJ σε CD-ROM περιλαμβάνει: α) το κυρίως λεξικό (127.000 λήμματα), και β) το αναθεωρημένο Συμπλήρωμα των P.G.W. Glare και A.A. Thompson ενσωματωμένο στο κυρίως σώμα του λεξικού (26.000 λήμματα). Το CD-ROM είναι συμβατό με το λειτουργικό σύστημα Microsoft Windows, ενώ ετοιμάζεται έκδοση και για Macintosh.

Οι σχεδιαστές του CD-ROM έδωσαν ιδιαίτερη έμφαση στη βελτίωση της έντυπης μορφής, χρησιμοποιώντας έντονους χαρακτήρες για τη διάκριση των λημματικών τύπων και έγχρωμους για τις παραπομπές, ενώ παράλληλα δομούν τα άρθρα με τη χρήση περιθωρίων, εισθέσεων κλπ. σε σαφή επίπεδα διάρθρωσης. Τα άρθρα που αναθεωρούνται στο Συμπλήρωμα δηλώνονται με έναν αστερίσκο. Ενεργοποιώντας με διπλό κλικ τις συντομογραφίες των παραπομπών παρέχεται στον χρήστη το πλήρες όνομα του συγγραφέα και του έργου, ενώ με μονό κλικ εμφανίζεται ο συνολικός κατάλογος συγγραφέων και έργων. Επιπλέον τα λήμματα επικοινωνούν μεταξύ τους με ενεργούς δεσμούς. Υπάρχει δυνατότητα ελεύθερης αναζήτησης ολόκληρου λήμματος ή ακολουθίας χαρακτήρων, και ακόμα κάθε λέξης που εμπεριέχεται στο ερμήνευμα του λήμματος. Το ψηφιοποιημένο λεξικό συνεργάζεται άψογα με τους γνωστούς επεξεργαστές κειμένου, όπως το MS Word.

Αναλυτική παρουσίαση από τον W.Slenders στο http://ccat.sas.upenn.edu/bmcr/2005/2005-04-63.html).

2.ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ

Το λεξικό καλύπτει όλες φάσεις της αρχαίας ελληνικής από τον Όμηρο μέχρι την ύστερη αρχαιότητα και τους πρώτους μεταχριστιανικούς αιώνες. Το κυρίως γλωσσικό υλικό του προέρχεται από το σύνολο των γραμματολογικών ειδών της αρχαίας γραμματείας, των αρχαίων συγγραφέων και των αρχαιοελληνικών διαλέκτων. Επίσης λαμβάνεται υπόψη το μέρος του παπυρικού και επιγραφικού υλικού που είχε ανακαλυφθεί και εκδοθεί μέχρι την 9η έκδοση του 1925-1940.

3.ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Στην εκτενή εισαγωγή της 9ης έκδοσης (που γράφτηκε το 1925) ο H.S. Jones περιγράφει την ιστορία της έκδοσης αλλά και της εξέλιξης του λεξικού, ιστορία η οποία από μόνη της αποτελεί σημαντικό κομμάτι της ιστορίας της κλασικής φιλολογίας του 19ου και του 20ου αιώνα. Ο Jonesεπιμένει κυρίως στις οφειλές του λεξικού στην προγενέστερη και σύγχρονή του λεξικογραφική παραγωγή για να προσδιορίσει έμμεσα και τη λεξικογραφική θεωρία τόσο των Liddell-Scott όσο και τη δική του. Έτσι υπογραμμίζεται για παράδειγμα ο περιορισμός στο χρονολογικό εύρος και την κειμενική τεκμηρίωση του λεξικού που το προφύλαξε από τον κίνδυνο της ανεξέλεγκτης έκτασης και της ημιτελούς προσπάθειας (σε αντίθεση με άλλα αντίστοιχα εγχειρήματα που ναυάγησαν, όπως η αναθεώρηση του Crönert[1912-14] ή οι διάφοροι σχεδιασμοί για τη σύνταξη ενός νέου Θησαυρού της αρχαίας ελληνικής). Γίνεται αναφορά στην καταγωγή του λεξικού από το παλαιότερο αρχαιοελληνικό λεξικό του F. Passow(1831) και τις θεωρητικές αρχές του τελευταίου σχετικά με τη μικροδομή των πολύσημων λημμάτων. Αναγνωρίζεται ακόμη η ωφέλεια που δέχτηκε από παλαιότερα ή σύγχρονά του λεξικά (όπως ο αναθεωρημένος Θησαυρός του Στεφάνου από τον Didot, το γερμανικό λεξικό του Pape, η αναθεωρημένη έκδοση του λεξικού του Passow από τους V. Rost και F. Palmκ.ά.), καθώς και από έργα αναφοράς (όπως π.χ. τους πίνακες λέξεων του Bonitz για τον Αριστοτέλη και του Roehl για το CIG) ή τη δευτερεύουσα βιβλιογραφία. Οι αναφορές αυτές του Jones από τη μια μεριά αποτυπώνουν τη διεθνή φυσιογνωμία του λεξικού και από την άλλη καταδεικνύουν την επίδραση της σύγχρονής του φιλολογίας στη σύνταξή του.

Μνημονεύονται επίσης οι ειδικοί επιστήμονες που συνεισέφεραν στην επεξεργασία των λημμάτων και τον εμπλουτισμό του λεξικού: E.T. Withington (Ιατρική), W. Thiselton-Dyer (Βοτανική), T. Heath (Μαθηματικά), D'ArcyThompson (Φυσική Ιστορία), E.J. Webb, C.T. HarleyWalker, A.E. Housman (Αστρονομία και Αστρολογία), C.D. Chambers, F.W. Hall (Μηχανική), E. Lobel, Jougouet (πάπυροι ελληνιστικής περιόδου), Martin (πάπυροι ρωμαϊκής περιόδου), H. IdrisBell (πάπυροι του Βρετανικού Μουσείου), M.N. Tod (επιγραφές), J.L. Stocs, A.C. Pearson, E.V. Arnold (ελληνιστική φιλοσοφία), A.E. Taylor (νεοπλατωνισμός), W.D. Ross (Αρχαία Σχόλια στον Αριστοτέλη), W. Scott(μαγικοί πάπυροι και μυστικιστικά κείμενα), R. Burn, C.E. Freeman, H.W. Greene (λογοτεχνία της ύστερης αρχαιότητας), W.A. Coligher (ελάσσονες ιστορικοί της ύστερης αρχαιότητας), J.M. Edmonds (αρχαϊκός λυρισμός), A.S.L. Farquharson (Πλάτων, Αριστοτέλης). Εκτός από τα παραπάνω ονόματα, τόσο στον πρόλογο του 1925 όσο και στο υστερόγραφο των εκδοτών του 1940 αναφέρονται αρκετοί ακόμη φιλόλογοι (μερικοί από αυτούς πολύ σημαντικοί στον χώρο της κλασικής φιλολογίας) που συνέβαλαν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στην αναθεώρηση του λεξικού. Σε ένα υστερόγραφο του 1940, με την ολοκλήρωση της 9ης έκδοσης, οι εκδότες αναφέρονται στη συνεισφορά και στον τρόπο εργασίας των αναθεωρητών του Λεξικού, H.S. Jones και R. McKenzie.

4.ΠΙΝΑΚΕΣ/ΠΑΡΑΡΤΗΜΑΤΑ

Μετά την εισαγωγή ακολουθούν δύο επεξηγηματικές σημειώσεις για τις βραχυγραφίες που χρησιμοποιούνται στο λεξικό και τον τρόπο παραπομπής στα κείμενα και στις διαφορετικές εκδόσεις τους. Στη συνέχεια παρατίθεται πίνακας συγγραφέων και έργων (με την αντίστοιχη γραμματολογική κατηγοριοποίησή τους και τις χρησιμοποιούμενες συντομογραφίες) και τις αντίστοιχες στερεότυπες εκδόσεις τους. Επίσης υπάρχει πίνακας εκδόσεων επιγραφών, πίνακας εκδόσεων παπύρων, πίνακας βραχυγραφιών και πίνακας με επεξηγήσεις των συμβόλων που χρησιμοποιούνται.

5.ΜΑΚΡΟΔΟΜΗ

Το λεξικό περιλαμβάνει θεωνύμια (λ. Ἀδωναία, Ἄρης), ανθρωπωνύμια (λ. Ἀγαμέμνων) και τοπωνύμια (λ. Ἄβυδος), καθώς και παραπεμπτικά λήμμματα (λ. ἀνακέαται, ἤλασα). Ως παραπεμπτικά λήμματα θα μπορούσαν να θεωρηθούν και διαλεκτικοί (λ. ἀγάασθαι < ἄγαμαι), σπάνιοι ή ανώμαλοι τύποι (λ. ἀείς<ἄημι) που λημματογραφούνται ξεχωριστά. Δεν συμπεριλαμβάνονται υποθετικοί ή αμφισβητούμενοι τύποι, λημματογραφούνται ωστόσο ξεχωριστά τα επιθήματα (λ. ἀγα- π.χ. ἀγακλεής). Ειδική σήμανση φέρουν όσα λήμματα επανεξετάζονται στο Συμπλήρωμα (Supplement).

Η οργάνωση των λημμάτων είναι αλφαβητική, ενώ διακρίνονται μεταξύ τους τα ομόγραφα λήμματα, π.χ. λ. δαίω (Α) και δαίω (Β). Αξιοπρόσεκτη είναι η ομαδοποίηση σε μία παράγραφο (χωρίς βέβαια να διαταράσσεται η αλφαβητική κατάταξη) είτε παράγωγων (λ. ἀντερεί-δω, -σις, -σμα, -στικός) είτε σύνθετων λημμάτων με ίδιο το πρώτο συνθετικό (λ. ἀγαθο-γονία, -δαιμονέω, -δαιμονητικός, -δοσία κ.λ.π.). Με την πρακτική αυτή τονίζεται η ετυμολογική σχέση που συνδέει τις λέξεις, ο χρήστης του όμως συναντά μια μικρή δυσκολία στην αναζήτηση των λημμάτων μέχρι να εξοικειωθεί με αυτό το μικτό σύστημα ταξινόμησης (αλφαβητικό και εν μέρει σε ετυμολογικές οικογένειες).

6.ΜΙΚΡΟΔΟΜΗ

Το λήμμα είναι τυπωμένο με πιο έντονα τυπογραφικά στοιχεία και δίνεται με τυχόν μορφολογικές ή/και διαλεκτικές παραλλαγές του, όταν η συχνότητα της εμφάνισής τους είναι σχετικά υψηλή (λ. ἀντέχω-ἀντίσχω, ἀντήεις-ἀντάεις)· διαφορετικά αυτές οι παραλλαγές καταχωρούνται στο τυπολογικό μέρος (λ. ἀντιάω, γίγνομαι).

Στο τυπολογικό μέρος δηλώνεται η γραμματική κατηγορία προκειμένου για άκλιτες λέξεις-λήμματα (λ. ἀγαμένως) ή δίνονται άλλες γραμματικές πληροφορίες (τα τρία γένη στα επίθετα λ. ἀγάμετος ή η γενική όπου δεν είναι αυτονόητη λ. ἀντέρως), ομαλοί (λ. βασιλεύς) και ανώμαλοι σχηματισμοί (λ. ἀντιόω, γίγνομαι) καθώς και πληροφορίες για την προσωδία, όπου αυτό είναι αναγκαίο (λ. ἄατος). Επίσης θίγονται κατά περίπτωση εκδοτικά ζητήματα (λ. βαρύς, πρᾶγμα) και δίνονται σημειώνονται οι σύνθετες λέξεις με βάση το λήμμα (λ. γηράσκω).

Στο σημασιολογικό μέρος η διαφοροποίηση των σημασιών γίνεται με βάση κριτήρια μορφολογικά, όπως π.χ. η φωνή (λ. ἀείρω σημ. Ι,IV,V) ή ο αριθμός (λ. πρᾶγμα), συνταγματικά (λ. γίγνομαι Ι,ΙΙ), παραδειγματικά (λ. ποιέω Α Ι 2-4, ΙΙ 1-4, ἀγών) ή πραγματολογικά, όπως το επίπεδο ύφους (λ. ποῦς Ι5), οι χρήσεις (λ. γίγνομαι Ι1,2,3) και το γνωστικό πεδίο (λ. ποῦς ΙΙΙ, IV, πρᾶγμα ΙΙΙ 2).

Οι σημασίες ταξινομούνται κατά κύριο λόγο με βάση χρονολογικά κριτήρια σε συνδυασμό με τη μετάβαση από τις κυριολεκτικές στις μεταφορικές σημασίες (ή βασικές/μη βασικές σημασίες). Οι ορισμοί των σημασιών γίνονται κυρίως με ισοδύναμες εκφράσεις (λ. αἴρεσις) και σπανιότερα με πρωτογενείς ορισμούς (λ. ἀβάπτιστος, ἀβαρβάριστος) ή και με λατινικά ερμηνεύματα (λ. αἰωνιότης). Σε ορισμένες περιπτώσεις δίνονται εγκυκλοπαιδικές πληροφορίες (λ. ἀβυρτάκη), αναφέρονται στερεότυπες φράσεις/εκφράσεις που σχηματίζονται με τις λέξεις-λήμματα (λ. ἀείδω Ι, ποῦς 6), και σημασίες που αποτελούν σχήματα λόγου (λ. ἀστὴρ ΙΙ). Στις διαφορετικές γραμματικές ή συντακτικές χρήσεις της λέξης στηρίζεται τις περισσότερες φορές η διάκριση των σημασιών και έτσι αυτές δεν συγκεντρώνονται σε ξεχωριστό τμήμα του άρθρου.

Οι σημασίες τεκμηριώνονται με παραθέματα από κείμενα της αρχαίας ελληνικής γραμματείας, τα οποία συνοδεύονται από παραπομπές σε στερεότυπες εκδόσεις. Τα παραθέματα μεταφράζονται μόνο όπου αυτό κρίνεται απαραίτητο.

Στο ετυμολογικό μέρος διερευνάται ο σχηματισμός των λέξεων (λ. ἀάζω), γίνονται συσχετισμοί με την ινδοευρωπαϊκή οικογένεια (λ. ποῦς), θίγονται ετυμολογικά προβλήματα (λ. αἴφνης) ή αναφέρονται ετυμολογικές απόψεις από την αρχαιότητα (λ. ποῦς), και επιπλέον δίνονται συνώνυμα (λ. ἄγαλμα 3,4) ή/και αντώνυμα (λ. ἀγαθός).

7.ΚΡΙΤΙΚΗ ΑΠΟΤΙΜΗΣΗ

Η επίτομη έκδοση είναι οπωσδήποτε πιο εύχρηστη από τις πολύτομες εκδόσεις αντίστοιχων λεξικών. Ο όγκος και οι διαστάσεις του, όμως, όπως και το εξαιρετικά λεπτό χαρτί που έχει χρησιμοποιηθεί, προκαλούν προβλήματα στον χρήστη κατά τη φυλλομέτρησή του. Γενικά η διαμόρφωση και η εμφάνιση των σελίδων του λεξικού είναι προσεγμένη και, παρά τα μικρού μεγέθους τυπογραφικά στοιχεία, ευανάγνωστη. Η ηλεκτρονική έκδοση στο διαδίκτυο είναι επίσης εύχρηστη και άμεσα προσβάσιμη για όλους τους χρήστες on-line και επιπλέον προσφέρει αξιόλογες δυνατότητες αναζήτησης κυρίως στον ειδικό μελετητή.

Το Greek-EnglishLexicon αποτέλεσε τον τρίτο μεγάλο σταθμό στην ιστορία της νεότερης και σύγχρονης αρχαιοελληνικής λεξικογραφίας (μετά τον Θησαυρό του Ε. Στεφάνου [16ος αι.] και το λεξικό του Passow[1831]) ήδη από τις πρώτες του εκδόσεις στα μέσα του 19ου αιώνα, οπότε και καθιερώθηκε ως κορυφαίο αρχαιοελληνικό λεξικό. Τη θέση αυτή το λεξικό την κατέκτησε χάρη στο χρονολογικό και ειδολογικό εύρος που καλύπτει και στην υψηλή του ποιότητα, που διαμορφώθηκε κυρίως λόγω της συστηματικής εφαρμογής μιας ορισμένης λεξικογραφικής αντίληψης. Πιο συγκεκριμένα, η θεωρία που υιοθετήθηκε από τους συντάκτες (και ακολουθήθηκε από τους αναθεωρητές) ανάγεται στον Passow και αφορά τη μικροδομή του λήμματος, σύμφωνα με την οποία το λήμμα θα πρέπει να θεμελιώνεται σε: α) πλήρη κειμενική τεκμηρίωση των σημασιών, β) συστηματική παρακολούθηση της εξέλιξης των σημασίων και γ) υπογράμμιση και προβολή των σημασίων που λειτουργούν ως σημασιολογικές γέφυρες στην εξέλιξη αυτή. Αν και η τελευταία αρχή εγκαταλείφθηκε ως πρακτική από τους Liddell-Scott από την 6η έκδοση του λεξικού (1869), ωστόσο η θεωρία στο σύνολό της εξασφάλισε στο λεξικό την αξιοπιστία ως προς την καταγραφή των σημασιών και την κειμενική τους τεκμηρίωση.

Στην πράξη, το λεξικό στη διάρκεια ενός περίπου αιώνα (από την 1η ως την 9η έκδοσή του) ωφελήθηκε και από άλλα παλιότερα ή σύγχρονά του λεξικά, από έργα αναφοράς και από τη δευτερεύουσα βιβλιογραφία ως προς α) τη συλλογή και τον εμπλουτισμό της ύλης του και β) την επεξεργασία των ερμηνευμάτων και άλλων πληροφοριών του (βλ. την παράγραφο σχετικά με τον Πρόλογο του Λεξικού). Από την άλλη πλευρά η πλατιά απήχηση και αποδοχή του λεξικού (επανειλημμένες εκδόσεις και αναθεωρήσεις, μεταφράσεις σε άλλες γλώσσες) απέδειξε την συμβολή του στην πρόοδο που γνώρισε η επιστήμη της κλασικής φιλολογίας τον 19ο και τον 20ο αιώνα στην Ευρώπη και την Αμερική.

Η κυριότερη κριτική σε βάρος του LSJ είναι ότι στηρίχτηκε σε εξαντλητική αποδελτίωση μόνον μερικών, κυρίως κλασικών, πεζογράφων και ποιητών, ενώ προέβη σε πολύ επιλεκτική αποδελτίωση όλων των άλλων κλασικών συγγραφέων και των υπόλοιπων περιόδων. Τούτο υπαγορεύτηκε από την ανάγκη το λεξικό αυτό να αποτελέσει σοβαρό βοήθημα για την άσκηση στη γραφή της αρχαίας ελληνικής στα αγγλικά σχολεία και πανεπιστήμια.

Επιπλέον, η ηλικία του λεξικού έχει μειώσει βέβαια την αξιοπιστία κυρίως του ετυμολογικού μέρους του (το αναθεωρημένο Συμπλήρωμα των Glare και Thompsonαφήνει προγραμματικά ακάλυπτο αυτό το κενό) και έχει καταστήσει μερικώς παρωχημένη τη λεξικογραφική μεταγλώσσα που χρησιμοποιείται. Η αξία του ωστόσο ως έργου αναφοράς των αρχαιογνωστικών επιστήμων παραμένει σταθερή όσο άλλα σύγχρονα λεξικογραφικά έργα μεγαλύτερης έκτασης και ευρύτερων στόχων παραμένουν ανολοκλήρωτα (όπως το ισπανικό DGE).

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ: Κ. ΙΑΚΩΒΙΔΗΣ