Ψηφίδες για την ελληνική γλώσσα

«Πολλές χιλιάδες άμαχοι ακολούθησαν τους αντάρτες κατά την αποχώρησή τους, ή είχαν καταφύγει στις γειτονικές χώρες στη διάρκεια του πολέμου. Ήταν βέβαια άτομα που γνώριζαν ότι τα ανέμενε δεινή τύχη αν πέφταν στα χέρια της αντίπαλης παράταξης.

Αλλ' ένα μέρος αυτών των φυγάδων- 25.000 περίπου- ήταν παιδιά. Η μεταφορά τους έξω από το ελληνικό έδαφος απετέλεσε ισχυρό όπλο προπαγάνδας κατά του ΚΚΕ και των ανταρτών και ονομάσθηκε "παιδομάζωμα". Ποια είναι η πραγματικότητα; Η αποστολή παιδιών στις Ανατολικές χώρες άρχισε το 1948, όταν ο πόλεμος γενικεύθηκε, πήρε άγριες διαστάσεις και η ογκούμενη παρέμβαση της κρατικής αεροπορίας χαρακτηρίζονταν συχνά από βομβαρδισμούς χωριών.

Τότε άρχισε η περισυλλογή των παιδιών, για να προφυλαχθούν από τους κινδύνους. Το ίδιο έκανε άλλωστε και η κρατική πλευρά που έκλεινε τα παιδιά στις παιδουπόλεις που ίδρυσε η βασίλισσα Φρειδερίκη. Στην πλευρά των ανταρτών, παιδουπόλεις δεν μπορούσαν να υπάρχουν μέσα στο ελληνικό έδαφος και τα παιδιά στάλθηκαν στο εξωτερικό.

Η σχετική απόφαση πάρθηκε στις 3 Μαρτίου 1948 κατά το Διεθνές Συνέδριο Νεολαίας που συνήλθε στο Βελιγράδι. Τα Ανατολικά κράτη δέχθηκαν να προσφέρουν άσυλο στα ελληνόπουλα ως 14 ετών που ζούσαν στις περιοχές όπου διεξάγονταν ο εμφύλιος πόλεμος. Και ως το τέλος εκείνου του έτους ο Διεθνής Ερυθρός Σταυρός ανέβασε τον αριθμό τους σε 23.693. […]

Το μέτρο κατ' αρχήν ήταν προαιρετικό. Με την έγκριση των γονέων έπρεπε να γίνεται η παραλαβή των παιδιών. Υπήρξαν όμως και περιπτώσεις κακής εφαρμογής του μέτρου, υπερβολών και άλλων αδεξιοτήτων, φαινομένων αναπόφευκτων στις βιαστικές συνθήκες ενός πολέμου, οι οποίες όμως, περιπτώσεις δεν επισκιάζουν την πραγματικότητα και τις προθέσεις των ανταρτών.

Με την φυγή των άμαχων το καλοκαίρι του 1949, πολλοί πήραν τα παιδιά τους μαζί τους και ολοκληρώθηκε η κίνηση που επιβάλλονταν να γίνει. Αλλά βέβαια δόθηκε έτσι άλλη μια ευκαιρία για πολιτική εκμετάλλευση κατά των ανταρτών και των Ανατολικών κρατών.»