Ψηφίδες για την ελληνική γλώσσα

«Το φθινόπωρο του 1948 ο Εμφύλιος Πόλεμος έχει επεκταθεί σε όλη τη χώρα. Στα βουνά της Βόρειας Ελλάδας σκληρές μάχες διεξάγονται. Οι αντάρτες υποχρεώνονται σε σημαντικές απώλειες στην Κεντρική και Ανατολική Μακεδο­νία έπειτα από στρατιωτικές συγκρούσεις σε Βέρμιο, Κρούσια (Κιλκίς), Πάικο (Πέλλης), Μενοίκιο (Σέρρες), Καϊμακτσαλάν (Πέλλης), Κερδύλλια (Σέρρες). Σ' αυτό τον πόλεμο χωρίς νικητή, τίποτα το φθινόπωρο του 1948 δεν προϊδέαζε ότι ο Εμφύλιος θα έφτανε σύντομα προς το τέλος του. Στη Δυτική Μακεδονία, ο Δημοκρατικός Στρατός φαινόταν να μην μπορεί να εξουδετερωθεί. Αντίθετα, αναλάμβανε επιθετικές επιχειρήσεις όπως η επίθεση κατά της Πτολεμαΐδας και θέσεων του στρατού κοντά στη Φλώρινα (Οκτώβριος 1948) ή η επίθεση κατά του υψώματος Μπίκοβικ κοντά στην Καστοριά (Νοέμβριος 1948).

Η τελευταία μεγάλη μάχη του 1948 για τον ΔΣΕ ήταν η επίθεση κατά της πόλης της Καρδίτσας. Η επίθεση έγινε στις 11 Δεκεμβρίου 1948 από δυνάμεις της Ι και II Μεραρχίας που διοικούνταν αντίστοιχα από το Χαρίλαο Φλωράκη (Γιώτης) και τον Γιάννη Αλεξάνδρου (Διαμαντή) αντίστοιχα. Η πόλη καταλήφθηκε από τους αντάρτες για δύο ημέρες αλλά αναγκάστηκαν να την εγκαταλείψουν γιατί κατέφθαναν ισχυρές δυνάμεις του στρατού. Οι επιτυχίες των ανταρτών και η αδυναμία του στρατού να πετύχει αποφασιστικές νίκες, παρά τη συντριπτική αριθμητική υπεροχή του, είχαν σοβαρό αντίκτυπο όχι μόνο στη στρατιωτική ηγεσία αλλά στον πολιτικό και κυβερνητικό χώρο συνολικότερα.»