«Ο Απόλλων του Μπελβεντέρε». Μαρμάρινο ρωμαϊκό αντίγραφο (130-140 μ.Χ.) ελληνιστικού χάλκινου αγάλματος του τέλους του 4ου αι. π.Χ. (330-320 π.Χ.) που αποδίδεται στο Λεωχάρη. Ύψος: 224 εκ.
Ανακαλύφθηκε κοντά στη Ρώμη στα τέλη του 15ου αι. και αμέσως αναγνωρίστηκε ως κορυφαίο έργο τέχνης. Αρχικά στην ιδιωτική συλλογή του Καρδιναλίου Giuliano della Rovere, ο οποίος έγινε αργότερα ο πάπας Ιούλιος Β΄ (1503–13), το 1509 μεταφέρθηκε στο Βατικανό και το 1511 τοποθετήθηκε στο Cortile del Belvedere, από το οποίο παίρνει το όνομά του.
«Ο Απόλλων του Μπελβεντέρε»
ΕΛΛΗΝΟΡΩΜΑΪΚΗ ΕΠΟΧΗ / α΄ μισό 2ου αι. μ.Χ.
Ρώμη
Βατικανό, Museo Pio-Clementino, Cortile Ottagono, (1015)
Βιβλιογραφία-Δικτυογραφία:
- Γιαλούρης, Νικόλαος. 1994. Αρχαία γλυπτά. Αθήνα: Εκδοτική Αθηνών. Αρ. 159.
- WIKIMEDIA COMMONS, Apollo Belvedere-Musei Vaticani 1015.
