Ο βωμός του Δία στην ακρόπολη της Περγάμου αποτελεί ένα από τα σπουδαιότερα μνημεία της ελληνιστικής εποχής. Κατασκευάστηκε στα χρόνια της βασιλείας του Ευμένη Β΄ (197-159 π.Χ. ) παράλληλα με τις στοές του Ιερού της Αθηνάς. Πρόκειται για ένα μεγάλο ορθογώνιο κτίσμα από μάρμαρο στη μέση μιας ευρύχωρης πλατείας. Πατάει επάνω σε μια ψηλή βάση και σχηματίζει μιαν ανοιχτή περίστυλη αυλή, που έχει πρόσβαση από τα δυτικά, από μια μνημειακή κλίμακα (πλάτος περίπου 20 μ.) πλαισιωμένη με δύο πτέρυγες. Στο υψηλότερο επίπεδο μια ιωνική κιονοστοιχία περιτρέχει εξωτερικά το κτήριο. Ανάμεσα στους κίονες ήταν τοποθετημένα μαρμάρινα αγάλματα. Η βάση καλύπτεται με μαρμάρινες πλάκες και κοσμείται με μια εντυπωσιακά μεγάλη ανάγλυφη ζωφόρο με παράσταση Γιγαντομαχίας. Ο καθαυτό βωμός για τις θυσίες βρίσκεται στο κέντρο της αυλής. Στον εσωτερικό τοίχο της αυλής υπάρχει μια δεύτερη, μικρότερη μαρμάρινη ζωφόρος, στην οποία απεικονίζεται ο μύθος καταγωγής των Περγαμηνών από τον Τήλεφο.
Στην ανακατασκευασμένη πρόσοψη του βωμού που εκτίθεται στο Βερολίνο διακρίνεται μέρος της ιωνικής κιονοστοιχίας που περιέβαλε εξωτερικά το κτήριο και μέρος της μεγάλης ανάγλυφης ζωοφόρου με παράσταση της Γιγαντομαχίας που κάλυπτε τη βάση.
