Ψηφίδες για την ελληνική γλώσσα

Ο συγκεκριμένος μονόλογος βασίζεται στον μύθο σύμφωνα με τον οποίο, μετά την άλωση της Τροίας και τη δολοφονία του γιου της Αστυάνακτα, η Ανδρομάχη οδηγήθηκε σκλάβα στο παλάτι του Νεοπτόλεμου, με τον οποίο έκανε έναν γιο, τον Μολοσσό, ή και άλλους δύο, τον Πέργαμο και τον Πίελο. Η άκληρη κόρη του Μενέλαου και της Ελένης, η Ερμιόνη, περήφανη για τα πλούτη της αλλά και δυστυχισμένη για την ατεκνία της, κατηγόρησε την Ανδρομάχη ότι της πλάνεψε τον άνδρα και ότι με μαγικά βότανα την έκανε άτεκνη. Με τη βοήθεια του πατέρα της Μενέλαου, συνωμότησε εναντίον της Ανδρομάχης και του γιου της, τον οποίο η άτυχη μητέρα έκρυψε για λίγο στον ναό της Θέτιδας. Τον ανακάλυψε όμως η Ερμιόνη και ήταν έτοιμη να σκοτώσει μητέρα και παιδί, που τελικά σώθηκαν με τη μεσολάβηση του Πηλέα, παππού του Νεοπτόλεμου, όχι όμως και ο ίδιος ο Νεοπτόλεμος, που έπεσε θύμα της συνωμοσίας του Ορέστη στους Δελφούς. Τελικά, ο Ορέστης έσωσε την Ερμιόνη, που ήθελε να αυτοκτονήσει, την πήρε και έφυγαν. Μετά τον θάνατο του Νεοπτόλεμου, η Ανδρομάχη, σύμφωνα με τον μύθο, παντρεύτηκε τον Έλενο, αδελφό του Έκτορα, με τον οποίο βασίλευσε στην Ήπειρο, στη χώρα των Μολοσσών. Ο Αινείας τούς συνάντησε στο ταξίδι του για την Ιταλία. Μυθολογείται πως και με τον Έλενο έκανε παιδί η Ανδρομάχη, τον Κεστρίνο. Η Ανδρομάχη έζησε ακόμα και μετά τον θάνατο του Έλενου, οπότε, κατά μία εκδοχή, μετανάστευσε με τον γιο της Πέργαμο στην Τευθρανία της Μυσίας. Εκεί ο Πέργαμος νίκησε τον βασιλιά Άρειο και έδωσε στην πόλη το δικό του όνομα. Ο Παυσανίας γράφει ότι εκεί σωζόταν μνημείο της Ανδρομάχης μέχρι την εποχή του.