Το ποίημα ανήκει στην ενότητα «Τα υλικά». Η ποιήτρια Άντεια Φραντζή στη συλλογή με τον χαρακτηριστικό τίτλο Μεταποίηση υλικών μεταποιεί τα υλικά της και δημιουργεί τη δική της ποιητική πραγματικότητα, που ορίζεται από το βασικό δίπολο ποιητής/τεχνίτης και ποιητής/πάσχων (Ντουνιά, 1986: 90). Στο συγκεκριμένο ποίημα το μυθολογικό υλικό μεταπλάθεται και αυτονομείται. Η «κουρσεμένη» Ελένη γνωρίζει πως οφείλει να είναι πιστή σύζυγος του Μενέλαου, αλλά από την άλλη ποθεί το ωραίο βαρβαρικό κορμί του Πάρη.
«Πιστή σύζυγος»
ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΟΧΗ, 20ός αι. / 1982
Στοιχεία Έκδοσης:
- Φραντζή, Άντεια. 1982. Μεταποίηση υλικών. Θεσσαλονίκη: Μπαρμπουνάκης. Και στον συγκεντρωτικό τόμο: Άντεια Φραντζή. 2010. Φευγαλέα. Ποιήματα (1975-2010). Αθήνα: Ύψιλον.
Βιβλιογραφία-Δικτυογραφία:
- Ντουνιά, Χριστίνα. 1986. «Το σώμα και ο τόπος: η διπλή έκφραση της νοσταλγίας». Το Δέντρο 19-20 (Φεβρ.-Μαρτ. 1986): 90-92.
ΨΗΦΙΔΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ, Νόστος. Ο Αρχαιοελληνικός Μύθος στην Παγκόσμια Λογοτεχνία
