Σύμφωνα με τον Δημήτρη Χουλιαράκη (2003), στη συλλογή του Ο απάνθρωπος (2003), ο Γιώργος Βέλτσος «περιγράφει σκηνές του βίου του αποτελούμενες από συναισθήματα, εμπειρίες, εικόνες, φαντασιώσεις, πόθους, φόβους, ακυρώσεις, αλλά έχει συνείδηση μιας condition humaine όχι προσωπικής και απομονωμένης μα εκτεινόμενης στο απέραντο πεδίο της κοινωνίας και του χρόνου». Έτσι, στο συγκεκριμένο ποίημα, χωνεύει τις εμπειρίες του με αυτές της Ηλέκτρας και του Ορέστη και δηλώνει: «Είμαι η Ηλέκτρα» / «Είμαι ο Ορέστης». Ταυτόχρονα, αυτά που περιγράφει είναι και συγχρόνως δεν είναι ο ίδιος, γι' αυτό και παρακάτω γράφει: «Δεν είμαι τίποτα / Τίποτα δεν μπορώ να είμαι». Όλη αυτή η προσπάθειά του να ταξινομήσει τις εμπειρίες-σπαράγματα της ζωής του γίνεται υπό τη σκέπη ενός ανελέητου και άχρονου θανάτου, που αγρυπνά ώστε η ισορροπία του παιχνιδιού να διατηρείται απαρασάλευτη.
«[Δεν έχω τίποτα…]»
ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΟΧΗ, 21ος αι. / 2003
Στοιχεία Έκδοσης:
- Βέλτσος, Γιώργος. 2003. Ο απάνθρωπος. Αθήνα: Ίνδικτος. Και στον συγκεντρωτικό τόμο: Γιώργος Βέλτσος. 2006. Ποιήματα (1993–2005). Αθήνα: Ίνδικτος.
Βιβλιογραφία-Δικτυογραφία:
- Χουλιαράκης, Δημήτρης. 2003. «Σπαράγματα ζωής υπό την σκέπην ενός ανελέητου και άχρονου θανάτου στην πρόσφατη συλλογή του Γιώργου Βέλτσου». ΤΟ ΒΗΜΑ (21.12.2003).
ΨΗΦΙΔΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ, Νόστος. Ο Αρχαιοελληνικός Μύθος στην Παγκόσμια Λογοτεχνία
