Πεντάπρακτο δράμα με θέμα τη θυσία της Ιφιγένειας. Αν και ο Ρακίνας προσπάθησε να μείνει όσο το δυνατόν πιο κοντά στον αρχετυπικό μύθο, προσέθεσε ένα ερωτικό τρίγωνο (ο Αχιλλέας, η Εριφύλη και η Ιφιγένεια) και έδωσε περισσότερη έμφαση στην ψυχολογική διάσταση των χαρακτήρων. Ο Γάλλος δραματουργός έμεινε σχετικά κοντά στον μύθο, αλλά μέσα στα πλαίσια των κανόνων της εποχής του κλασικισμού, για να κάνει την τραγωδία του περισσότερο αποδεκτή από το γαλλικό κοινό.
Ο ίδιος δήλωσε ότι δεν θα έγραφε αυτή την τραγωδία αν δεν έβρισκε τη λύση στο πρόσωπο της Εριφύλης, και χρειαζόταν να μολύνει τη σκηνή με τη θυσία της Ιφιγένειας. «Το κοινό του Ρακίνα θα ήταν σοκαρισμένο αν έβλεπε μια θαυμάσια και ευχάριστη ηρωίδα, την Ιφιγένεια, να σφάζεται και θα γελούσε αν έβλεπε μια θεά να μετατρέπει την ηρωίδα σε ελαφίνα την τελευταία στιγμή της θυσίας». (Lucas)
Ιφιγένεια
Στοιχεία Έκδοσης:
- Ρακίνας. 1873. Ιφιγένεια. Μετ. Σ. Σ. Σέρμπος. Αθήνα: Τυπογραφείο ο «Κάδμος». Τίτλος πρωτοτύπου: Iphigénie: tragédie par M. Racine (1674).
Βιβλιογραφία-Δικτυογραφία:
- Ρακίνας. 2007. Ιφιγένεια. Μετ. Αλεξάνδρα Συμεωνίδου. Αθήνα: Ν. & Σ. Μπατσιούλας. Τίτλος πρωτοτύπου: Iphigénie: tragédie par M. Racine (1674).
- Χασάπη-Χριστοδούλου, Ευσεβία. 2002. Η ελληνική μυθολογία στο νεοελληνικό δράμα. Από την εποχή του Κρητικού θεάτρου έως το τέλος του 20ού αιώνα. Τόμος Α΄. Πρόλογος: Βάλτερ Πούχνερ. Θεσσαλονίκη: University Studio Press. 56, 57, 546-548.
- Racine, Jean. 1675. Iphigénie. Paris: C. Barbin. BIBLIOTHÈQUE NATIONALE DE FRANCE. Gallica bibliothèque numérique. Πλήρες κείμενο του έργου στα γαλλικά.
ΨΗΦΙΔΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ, Νόστος. Ο Αρχαιοελληνικός Μύθος στην Παγκόσμια Λογοτεχνία
