Ψηφίδες για την ελληνική γλώσσα

Το ποίημα ανήκει στις Επαναλήψεις. Σειρά δεύτερη (1968), που γράφτηκαν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης πολιτικών κρατουμένων στο Παρθένι της Λέρου. Στις Επαναλήψεις το μυθολογικό ή ιστορικό προσωπείο θα λειτουργήσει τριπλά: για την καταγγελία του αντιπάλου, για την έκφραση της κρίσης, για την κριτική στους οικείους. Έτσι, οι Επαναλήψεις, παρ' όλη την παραβολική τους μορφή —μάλλον ακριβώς χάρη σ’ αυτήν—, αναφέρονται πιο συγκεκριμένα σε «πρόσωπα και γεγονότα». Στις Επαναλήψεις, λοιπόν, έχουμε τη μυθολογική κάλυψη, την παραβολή, αλλά και την παρουσία του ιστορικού τοπίου πιο έντονη από ποτέ (Προκοπάκη, 1981: 60). Στο συγκεκριμένο ποίημα το μυθικό παρελθόν αναδύεται μέσα από τις μορφές του Ορέστη και της Ηλέκτρας. Οι νεκροί ήρωες, σύμφωνα με τον ποιητή, «άδικα περιμένουν στις επιτύμβιες στήλες […] κάποιον να θυμηθεί μια πράξη τους», καθώς το αντιηρωικό παρόν τούς έχει λησμονήσει. Ακόμη όμως και σε αυτές τις αντιηρωικές εποχές υπάρχουν αυτοί που αποτίουν φόρο τιμής στους δοξασμένους ήρωες.