Το ποίημα ανήκει στη συλλογή Η εποχή των ισχνών αγελάδων (1950). Η αναπαράσταση της Αντιγόνης θέτει αντιμέτωπες την Τέχνη με την Επιστήμη της Ψυχής. Σύμφωνα με τον ποιητή, η Επιστήμη της Ψυχολογίας αδυνατεί να δώσει απαντήσεις στα μεγάλα ερωτήματα της ζωής και του θανάτου. Η Τέχνη συμβολοποιείται παίρνοντας τη μορφή της Αντιγόνης, της κόρης του Οιδίποδα, ο οποίος προσλαμβάνει διαστάσεις «αγίου», καθώς υπήρξε «ο πρώτος του συμβολισμού εισηγητής». Σύμφωνα με το ποίημα, τα παθήματά μας μιλάνε από μόνα τους και δεν υπάρχει ερμηνεία παρά μόνο το ίδιο το πάθημα, το οποίο έχει αποκτήσει τη δική του γλώσσα, την τόσο άμεση.
Όπως και ο Κ.Π.Καβάφης, ο Ντίνος Χριστιανόπουλος χρησιμοποίησε για τα ποιήματά του για ιστορικό φόντο σκηνές από τον αρχαίο ελληνικό κόσμο. Τα σύγχρονα προβλήματα του χαρακτήρα και της ηθικής φωτίζονται με το αρχαίο περιβάλλον και τα αρχαία πρόσωπα και οι αναχρονισμοί έχουν μια περιπαικτική διάθεση που ξαφνιάζει τον αναγνώστη (ο Οιδίποδας γυρνάει παίζοντας με το χαλασμένο του οργανάκι). Από τον τυφλό Οιδίποδα βλασταίνει η μουσική και κατ' επέκταση η ποίηση (Μαρωνίτης, 2009: 135).
«Αντιγόνης υπέρ Οιδίποδος»
ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΟΧΗ, 20ός αι. / 1950
Στοιχεία Έκδοσης:
- Χριστιανόπουλος, Ντίνος. [1985] 1992. Ποιήματα. 2η έκδ. Θεσσαλονίκη: Διαγώνιος.
Βιβλιογραφία-Δικτυογραφία:
- Αντωνίου, Σταύρος. 1990. «Ο ευλαβικός ποιητής Ντίνος Χριστιανόπουλος». Περίπλους 26:23-24.
- Φράιερ, Κίμων. 1981. «Το κορμί και το σαράκι: Εισαγωγή στην ποίηση του Ντίνου Χριστιανόπουλου». Μετάφραση: Γιώργιος Γιάνναρης. Η λέξη 7: 514-515.
- Μαρωνίτης, Δ. Ν. 2009. «Παραμορφώσεις του Οιδίποδα στη Νεοελληνική ποίηση». Στο Τάκης Σινόπουλος, Μίλτος Σαχτούρης. Μελετήματα. Αθήνα: Πατάκης. 117-137.
ΨΗΦΙΔΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ, Νόστος. Ο Αρχαιοελληνικός Μύθος στην Παγκόσμια Λογοτεχνία
