Το ποίημα ανήκει στη συλλογή Σπασμένα μάρμαρα (1917) και παραπέμπει στην τραγωδία του Σοφοκλή Οιδίπους επί Κολωνώ. Σύμφωνα με τον μύθο, ο τυφλός και εξόριστος πρώην βασιλιάς της Θήβας Οιδίποδας φτάνει κατατρεγμένος στον αθηναϊκό δήμο του Ίππιου Κολωνού, καθοδηγούμενος από την κόρη του Αντιγόνη. Εκεί, σύμφωνα με τον χρησμό, πρόκειται να πεθάνει και να ταφεί. Για τον λόγο αυτό, ζητάει προστασία όσο ζει και ταφή μετά τον θάνατό του από τον Θησέα, τον βασιλιά των Αθηνών. Στην τραγική κατάληξη του Οιδίποδα στον Κολωνό αναφέρεται το ποίημα του Ιωάννη Πολέμη. Ο Οιδίποδας όμως αποκτά διαστάσεις συμβόλου, και η μοίρα του γενικεύεται και γίνεται η μοίρα του κάθε ανθρώπου, που ως Τυφλός Οιδίπους «παίρνει το μονοπάτι που τυφλή κι αυτή του χάραξεν η Μοίρα».
«[Τυφλός Οιδίπους …]»
ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΟΧΗ, 20ός αι. / 1917
Στοιχεία Έκδοσης:
- Πολέμης, Ιωάννης.1917. Σπασμένα μάρμαρα. Αθήνα: Νέα Εστία. Και στον συγκεντρωτικό τόμο: Ιωάννης Πολέμης. 1970. Άπαντα: τα πρωτότυπα και θεατρικά. Αθήνα: Δωρικός.
ΨΗΦΙΔΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ, Νόστος. Ο Αρχαιοελληνικός Μύθος στην Παγκόσμια Λογοτεχνία
