Το ποίημα ανήκει στη συλλογή Η ασάλευτη ζωή (1904) στην ενότητα «Κομμάτια από το τραγούδι του ήλιου». Με αυτό ο Κ. Παλαμάς εξαίρει τον Ορφέα δημιουργό και τα ορφικά άσματα. Ως άλλος Ορφέας ο ποιητής αναφωνεί: «έναν ύμνο ξαναφέρνω μιας λατρείας πανάρχαιας προς το φως». Η ενεργός δύναμη της ορφικής λύρας, δηλαδή της Ποίησης, αναγνωρίζεται ως το μόνο σταθερό στοιχείο στο ευμετάβλητο και ατελεύτητο γίγνεσθαι, ως ο μόνος τρόπος προσέγγισης της αληθινής γνώσης ,«ενώ κάτου στους ανθρώπους θα είν’ ακόμα ο ύπνος και το σκότος».
«Ορφικός ύμνος»
ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΟΧΗ, 20ός αι. / 1904
Στοιχεία Έκδοσης:
- Παλαμάς, Κωστής. 1904. Η ασάλευτη ζωή. Αθήνα: τυπ. Εστίας. Και στον συγκεντρωτικό τόμο: Κωστής Παλαμάς. 1963. Άπαντα. Τόμ. Γ΄. Αθήνα: Μπίρης-Γκοβόστης.
Βιβλιογραφία-Δικτυογραφία:
- ΨΗΦΙΔΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ, ΑΝΕΜΟΣΚΑΛΑ, Κωστής Παλαμάς.
ΨΗΦΙΔΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ, Νόστος. Ο Αρχαιοελληνικός Μύθος στην Παγκόσμια Λογοτεχνία
