Σύντομο ποίημα της συλλογής Η ασάλευτη ζωή (1904). Ο Παλαμάς, ακολουθώντας την ευριπίδεια εκδοχή του μύθου και παραθέτοντας χαρακτηριστικούς στίχους από την τραγωδία Ελένη του Ευριπίδη ως μότο του ποιήματος, παρουσιάζει μια Ελένη πρότυπο ομορφιάς, άσπιλη και ανέγγιχτη, αφού τελικά για το είδωλό της έγιναν οι μάχες και όχι για την ίδια.
«Ελένη»
ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΟΧΗ 20ός αι / 1904
Στοιχεία Έκδοσης:
- Παλαμάς, Κωστής. 1904. Η ασάλευτη ζωή. Αθήνα: τυπ. Εστίας. Και στον συγκεντρωτικό τόμο: Κωστής Παλαμάς. 1963. Άπαντα. Τόμ. Γ΄. Αθήνα: Μπίρης-Γκοβόστης .
Βιβλιογραφία-Δικτυογραφία:
- Βαρελάς, Λάμπρος. 2001. «Ο μύθος της ωραίας Ελένης στη νεοελληνική ποίηση: Από τον Παλαμά έως τον Ρίτσο». Στον τόμο Μνήμη Γ. Π. Σαββίδη. Θέματα νεοελληνικής φιλολογίας: Γραμματολογικά, εκδοτικά, κριτικά. Πρακτικά της Η΄ Επιστημονικής Συνάντησης (11–14 Μαρτίου 1997). Αθήνα: Ερμής. 333-343. Και στην ηλεκτρονική διεύθυνση ΠΥΛΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ, Νεότερη Ευρωπαϊκή Λογοτεχνία: Αλμπέρ Σαμαίν, "Ελένη" [Α 25].
ΨΗΦΙΔΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ, Νόστος. Ο Αρχαιοελληνικός Μύθος στην Παγκόσμια Λογοτεχνία
