Ψηφίδες για την ελληνική γλώσσα

Το ποίημα ανήκει στη συλλογή Η ασάλευτη ζωή (1904) στην ενότητα «Από τους ύμνους και τους θυμούς». Ο Παλαμάς εμπνέεται το ποίημα από τον ομηρικό Φήμιο, ο οποίος τραγουδούσε στο παλάτι του Οδυσσέα χωρίς τη θέλησή του, εξαναγκασμένος απ' τους μνηστήρες. Στο μεγαλύτερο μέρος του ποιήματος κυριαρχεί η πρωτοπρόσωπη αφήγηση, και με τη φωνή του Φήμιου ο Παλαμάς καταθέτει τις απόψεις του για την ποιητική τέχνη (είναι γνωστό, εξάλλου, το πάθος του Παλαμά για την ποίηση), την οποία θεωρεί ανώτατη μορφή τέχνης, «υπέρτατο λουλούδι του λόγου» (Ο Δωδεκάλογος του Γύφτου), αλλά και μέσο ψυχικής λύτρωσης. Άλλωστε, αυτή η ποιητική τέχνη θα σώσει τη ζωή του Φήμιου από την εκδίκηση του Οδυσσέα. Στο ποίημα προτάσσονται και μερικοί στίχοι της Οδύσσειας σε μετάφραση Ι. Πολυλά.