Πρόκειται για το εναρκτήριο ποίημα της ομότιτλης συλλογής Κασσάνδρα και άλλα ποιήματα (1955). Το ποιητικό υποκείμενο απευθυνόμενο στην Κασσάνδρα την καλεί να αλλάξει στάση και να σταματήσει τις δυσοίωνες προφητείες· η μοίρα των ανθρώπων είναι ο θάνατος, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει οι άνθρωποι να γευτούν τις χαρές της ζωής. Η Κασσάνδρα από τη μια κατέχει την τέχνη της μαντικής, αλλά από την άλλη δεν μπορεί να επέμβει για να αλλάξει την πορεία των ανθρωπίνων πραγμάτων. Το ευμετάβλητο της ανθρώπινης μοίρας επιβεβαιώνεται συστηματικά, σύμφωνα με την ποιήτρια, και μόνο ο έρωτας είναι λυτρωτικός. Ο μύθος της Κασσάνδρας και η μοίρα των Πριαμίδων γίνονται το μέσο για να εκφράσει η ποιήτρια τις απόψεις της για αναλλοίωτες έννοιες όπως αυτές της ζωής, του θανάτου και του έρωτα. Επιπλέον, το μυθικό πρόσωπο της Κασσάνδρας υποβάλλει εκ μέρους της ποιήτριας ζητήματα αυτοπροσδιορισμού της γυναικείας ταυτότητας, καθώς και το θέμα της γυναικείας υποταγής στην αντρική εξουσία (Robinson, 1996: 114).
«Κασσάνδρα»
ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΟΧΗ, 20ός αι. / 1955
Στοιχεία Έκδοσης:
- Καρέλλη, Ζωή. 1955. Κασσάνδρα και άλλα ποιήματα. Αθήνα: Τυπ. Προμηθεύς. Και στον συγκεντρωτικό τόμο: Ζωή Καρέλλη. 1973. Τα ποιήματα της Ζωής Καρέλλη. Τόμ. B΄ (1955-1973). Αθήνα: Οι εκδόσεις των φίλων.
Βιβλιογραφία-Δικτυογραφία:
- Σπυροπούλου, Χρύσα. 1988. Ο αρχαιοελληνικός κόσμος στην ποίηση της Ζωής Καρέλλη. Θεσ/νίκη:Αγροτικές Συνεταιριστικές εκδόσεις.
- Robinson, Christopher. 1996. "'Helen or Penelope?' Women writers, myth and the problem of gender roles". Στο Peter Mackridge (edited) Ancient Greek Myth in Modern Greek Poetry. Essays in Memory of C.A. Trypanis. London: Frank Cass. 109-120.
ΨΗΦΙΔΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ, Νόστος. Ο Αρχαιοελληνικός Μύθος στην Παγκόσμια Λογοτεχνία
