Ψηφίδες για την ελληνική γλώσσα

Πρόκειται για ένα αυλικό ιπποτικό έμμετρο μυθιστόρημα με ήρωα τον μυθικό Αχιλλέα.
Ο κεντρικός ήρωας έχει ελάχιστα κοινά στοιχεία με τον ιλιαδικό ήρωα: είναι βέβαια γιος του βασιλιά των Μυρμιδόνων και έχει έναν φίλο που τον λένε Πάντρουκλο, από την άλλη όμως φοράει φράγκικα ρούχα και εμπλέκεται σε μια ερωτική ιστορία. Το έργο παρουσιάζει στενή εξάρτηση από το επικό τραγούδι του Διγενή Ακρίτη. Ο Αχιλλέας, σαν τον Διγενή ή σαν τον πατέρα του Μουσούρ, κλέβει την αγαπημένη του και τον κυνηγούν τα πέντε αδέρφια της, για να καταλήξουν τελικά στη συμφιλίωση και τον γάμο . Η εξάρτηση αυτή δίνει στο μυθιστόρημα χρώμα ελληνικό και η αποκλειστική επίδραση από τα δυτικά πρότυπα εμφανίζεται χαλαρωμένη (Πολίτης, 1989: 41).
Σύμφωνα με τον Κ. Θ. Δημαρά (1983: 25-26), ο στιχουργός του έργου χρησιμοποίησε τις γνώσεις του από τα αρχαία μυθιστορήματα, από την εκκλησιαστική φιλολογία και από το δημοτικό τραγούδι. Το έργο προοριζόταν για τις λαϊκές τάξεις και ο αρχαίος Αχιλλέας γίνεται το σύμβολο του ελληνισμού.
Σώθηκαν τρία χειρόγραφα του έργου, σε τρεις παραλλαγές.
Στην εκτενέστερη παραλλαγή (του 1520, κώδικας Neapolitanus) το τέλος βρίσκεται πιο κοντά στον τρωικό μύθο.