Κιθαρωδός και μουσαγέτης

Ως Κιθαρωδός και Μουσαγέτης εμφανίζεται στο τέλος της πρώτης ραψωδίας της Ιλιάδας (Α 601-604). Έτσι, η αρχή και το τέλος της ραψωδίας παρουσιάζουν τις δύο όψεις του θεού, τιμωρός τοξοφόρος και ψυχαγωγός με την κιθάρα του, που όμως συνενώνονται στην ταλάντωση των χορδών της κιθάρας και του τόξου. Το ηρακλείτειο οὐ ξυνιᾶσιν ὅκως διαφερόμενον ἑωυτῷ ὁμολογέει· παλίντονος ἁρμονίη ὅκωσπερ τόξου καὶ λύρης - Δεν καταλαβαίνουν πως το διαφορετικό συνομολογεί με τον εαυτό του· αρμονία αντιθέτων εντάσεων όπως στο τόξο και τη λύρα [απ. 31 (51)], βρίσκει εδώ τη μυθολογική εφαρμογή του. (Εικ. 107, 108, 109, 110, 111, 112, 113, 114, 115, 116, 117, 118, 119, 120, 121, 122, 123, 124, 125, 126, 127, 128, 129, 130, 131, 132, 133, 134, 135, 136, 137, 138, 139, 140, 141, 142, 143, 144, 145, 146, 147, 148)