Εξώφυλλο

Ανθολογίες

Ανθολογία Αρχαϊκής Λυρικής Ποίησης

Επιμ. Σωτήρης Τσέλικας

ΣΟΛΩΝ

απ. 9 West

ἐκ νεφέλης πέλεται χιόνος μένος ἠδὲ χαλάζης,
βροντὴ δ᾽ ἐκ λαμπρῆς γίγνεται ἀστεροπῆς·
ἀνδρῶν δ᾽ ἐκ μεγάλων πόλις ὄλλυται, ἐς δὲ μονάρχου
δῆμος ἀϊδρίηι δουλοσύνην ἔπεσεν.
5 λίην δ᾽ ἐξάραντ᾽ ‹οὐ› ῥάιδιόν ἐστι κατασχεῖν
ὕστερον, ἀλλ᾽ ἤδη χρὴ ‹καλὰ› πάντα νοεῖν.

Από ένα σύννεφο πέφτει με ορμή και χαλάζι και χιόνι,

απ᾽ αστραψιά λαμπερή ξάφνω ξεσπά μια βροντή·

έτσι χαλιέται απ᾽ ανθρώπους τρανούς ένα κράτος, και πέφτει

απ᾽ αμυαλιά του ο λαός σ᾽ ενός μονάρχη σκλαβιά·

όταν πολύ θα υψωθεί, δεν είν᾽ εύκολο πια να τον ρίξεις·

πρέπει απ᾽ την πρώτη στιγμή να ᾽χουμε σε όλα το νου.

Μετ. Θρ. Σταύρου

 

Απ᾽ τη νεφέλη ξεπηδά δυνατό το χιόνι και το χαλάζι, και η βροντή απ᾽ τη λαμπρή γίνεται αστραπή·

έτσι κι από τους μεγάλους άνδρες πηγάζει ο θάνατος της πόλης: με τη λειψή του γνώση, πέφτει ο δήμος στη δουλοσύνη του δικτάτορα.

Όταν έχεις υψώσει κάποιον πάνω από το μέτρο, εύκολα δεν τον κατεβάζεις μετά. Όσο είναι καιρός —τώρα!— πρέπει να ακολουθήσετε τη σοφή αυτή συμβουλή.

Μετ. Ι.Ν. Καζάζης