…παιχνίδι των κυμάτων,

και στη Σαλμυδησσό γυμνό να τον τσακώσουν

οι φουντομάλληδες Θρακιώτες

όλο χαρά, και το ψωμί του σκλάβου τρώγοντας

να σύρει μύρια πάθη·

να ᾽χει παγώσει από το κρύο, κι απάνω του

φύκια κι αλάτια κολλημένα·

να κείτεται όπου σπάει το κύμα, απά στην άμμο,

τα πίστομα, ξεψυχισμένος,

και να χτυπούν τα δόντια του, σα σκύλος! — Θε μου,

τα μάτια μου έτσι να τον έβλεπαν!

γιατί με αδίκησε και κλωτσοπάτησε τους όρκους,

κι ας ήταν πρώτα φίλος μου

βγαλμένος από τα κύματα στην ακρογιαλιά.

Στη Σαλμυδησσό οι Θράκες, που δένουν τα μαλλιά τους ψηλά,

μακάρι να υποδεχτούν τον γυμνό άντρα πολύ φιλικά.

Εκεί ας υπομείνει πολλά βάσανα

και ας γευτεί το ψωμί της δουλείας.

Μακάρι να παγώσει από το κρύο και να κολλήσουν πάνω του

πολλά φύκια από τα αφρισμένα κύματα

και να χτυπά τα δόντια του ξαπλωμένος σαν το σκυλί ταπίστομα

και μαστιγωμένος από τα κύματα της ακρογιαλιάς.

Θα επιθυμούσα να τα δω όλα αυτά,

γιατί με πρόδωσε και πάτησε τον όρκο,

ενώ πρώτα ήταν φίλος.