ΣΟΛΩΝ
απ. 37 West
δήμωι μὲν εἰ χρὴ διαφάδην ὀνειδίσαι, |
Ξέσκεπα αν πρέπει να μιλήσω του λαού, τα όσα έχουν τώρα, με τα μάτια τους ποτέ δεν τά ειδαν, ούτε και στον ύπνο. Μα κι οι τρανοί, που τον περνούν στη δύναμη, να με παινέσουν έπρεπε και φίλοι μου να γίνουν. (Διότι, αν είχε επιτύχει, λέγει, ένας άλλος αυτό το αξίωμα,) Δε θα τον βάσταε το λαό ούτε θα σταμάταγε πριν δέρνοντας το γάλα πάρει τον αφρό του. Μα εγώ, καθώς ανάμεσα σε δυο στρατέματα, στάθηκα στύλος. |
Και στο λαό εγώ λέω, αν πρέπει να τα πω έξω απ᾽ τα δόντια: αυτά που τώρα απόχτησαν ούτε και στ᾽ όνειρό τους δε θα τα ᾽βλεπαν. ………………… Όσο για τους μεγάλους και τους δυνατούς, πρέπει να με δοξάζουν και να μ᾽ αγαπούν· τ᾽ αξίωμα τούτο αν κάποιος άλλος το᾽ παιρνε, να συγκρατήσει δε θα μπόρειε το λαό και δε θα σταματούσε, ώσπου, ταράζοντας το γάλα, θα ᾽βγαζε όλο το καϊμάκι του· εγώ όμως μες στη μέση στάθηκα των δυο μερίδων, σύνορό τους. |
