[Τεκμηρίωση: βλ. Πυξίς]
Νικηφόρος Βρεττάκος
Ορφέας και Ευρυδίκη
Είσαι έξη χρονών κι είμαι δώδεκα.
Όταν πέφτει το βράδυ, σε πηγαίνω στο σπίτι σου.
Στο βουνό εγώ μένω. Περιμένω το λύκο
να του δώσω να πιει στη γουβίτσα της φούχτας μου.
Πιο πολύ απ’ το νερό κι απ’ το γάλα, του αρέσουν
δυο στιγμούλες χαμόγελο. Δεν στο είπα, αλήθεια:
Τα δέντρα είν’ αδέλφια μου.
Νικηφόρος Βρεττάκος. 1961. Το βάθος του κόσμου. Αθήνα: Ματαράγκας. Και στον συγκεντρωτικό τόμο: Νικηφόρος Βρεττάκος. 1981. Τα ποιήματα. Τόμ. Β΄. Αθήνα: Τρία φύλλα.
