[Τεκμηρίωση: βλ. Πυξίς]
Γιάννης Ρίτσος
Τα μήλα των Εσπερίδων, IΙ
Τόσο μεγάλη φασαρία, τόσοι φόνοι για το τίποτα. Τα χρυσά μήλα
τα ’φερε ο ήρωας της Τίρυνθος στον Ευρυσθέα. Αυτός του τα ’δωσε πίσω.
Αυτός τα πρόσφερε στην Αθηνά. Κι αυτή τα ξανάφερε στον Κήπο
των Εσπερίδων — δηλαδή στην πηγή τους. Κι ίσως να ’θελαν έτσι να δείξουν
το μάταιο των άθλων ή τον αιώνιο κύκλο — ανιαρές φιλοσοφίες. Εμείς, ωστόσο,
προφτάσαμε, στο μεταξύ, να φανταστούμε αυτά τα μήλα ν’ απαστράπτουν
σε μια λευκή φρουτιέρα, πάνω στο πλατύ τραπέζι, ωραία στρωμένο
με κεντητό λινό τραπεζομάντιλο, — θερινό, ελληνικό μεσημέρι,
όταν το φως αμετάπειστο χιμούσε απ’ τα παράθυρα, κι ακούγονταν έξω
παράφορα τζιτζίκια κι οι κολυμβητές λίγο πιο κάτω στ’ ακρογιάλι.
Άλλωστε μένει και το κέρδος αυτό: τα δύο αγγεία του Μειδία και του Αχεμόρου.
Λέρος, 31. III. 68
Γιάννης Ρίτσος. 1972. Πέτρες. Επαναλήψεις. Κιγκλίδωμα. Αθήνα: Κέδρος. Και στον συγκεντρωτικό τόμο: Γιάννης Ρίτσος. [1989] 1998. Ποιήματα Ι΄ (1963-1972). 2η έκδ. Αθήνα: Κέδρος.
