Οι παρακάτω στίχοι αποτελούν πιθανώς αυτοτελές δίστιχο, και όχι απόσπασμα. Το δὲ (στ. 1) δεν σημαίνει απαραιτήτως ότι έχει προηγηθεί κάτι, όπως έχει υποστηριχθεί. Ο ποιητής, που δεν έγραφε απλώς ποιήματα, αλλά ήταν αναγκασμένος να πολεμάει κιόλας, με τρόπο επιγραμματικό ως προς τη διατύπωση και τολμηρό ως προς το περιεχόμενο, μιλάει για τις δύο "ασυμβίβαστες" ιδιότητές του, του πολεμιστή και του ποιητή.

Αυτό και το επόμενο δίστιχο αποτελούν χαρακτηριστικά δείγματα για δύο βασικούς τρόπους συνδέσεως διστίχων: στο πρώτο καθένας από τους δύο στίχους είναι νοηματικά αυτοτελής, στο δεύτερο οι δύο στίχοι συνδέονται στενά.