πιστοποίηση ελληνομάθειας.

Παπούτσια δύο νούμερα πιο μικρά

Ένας άντρας μπαίνει σε ένα κατάστημα με παπούτσια, κι ένας ευγενικός υπάλληλος τον πλησιάζει:
«Μπορώ να σας βοηθήσω;»
«Θέλω ένα ζευγάρι μαύρα παπούτσια … (1)ποιααυτέςεκείναπόσα που έχετε στη βιτρίνα.»
«Βεβαίως. Τι νούμερο φοράτε; Για να δω… Σαράντα ένα.»
«Όχι, τριάντα εννέα, παρακαλώ»
«Συγγνώμη, κύριε. Κάνω αυτή τη δουλειά είκοσι χρόνια. Το νούμερό σας είναι (2)πιαπιοποιοπάλι μεγάλο, σαράντα ένα ή σαράντα. Δεν μπορεί να είναι τριάντα εννέα.»
«Μου δίνετε το τριάντα εννέα, παρακαλώ!»
«Συγνώμη και πάλι. Μπορώ να μετρήσω το πόδι σας;»
«Μετρήστε όσο θέλετε. Όμως εγώ θέλω ένα ζευγάρι νούμερο τριάντα εννέα.»
Ο πωλητής βγάζει ένα (3)πολλήπολλάπολύπολλοί παράξενο εργαλείο, μετράει το πόδι και φωνάζει:
«Βλέπετε; Όπως το είπα. Σαράντα ένα!»
«Πείτε μου, κύριε, εσείς θα πληρώσετε τα παπούτσια, (4)ήαλλάκαιόμως εγώ;»
«Εσείς, φυσικά!»
«Ε, τότε, φέρτε μου ένα ζευγάρι νούμερο τριάντα εννέα. Θέλω να τελειώνουμε και να φύγω!»
Ο πωλητής νευριάζει πολύ. Αποφασίζει (5)θα φέρειέφερεφέρνεινα φέρει το νούμερο τριάντα εννέα. Μετά από λίγο καταλαβαίνει τι έγινε. Ο πελάτης θέλει να κάνει ένα δώρο! Έτσι αποφάσισε να αγοράσει ένα ζευγάρι παπούτσια.