πιστοποίηση ελληνομάθειας.

Το τεστ αυξανόμενης δυσχέρειας αποτελεί ένα είδος εξέτασης του οποίου η βασική αρχή είναι η αυξανόμενη ή αλλιώς προϊούσα δυσχέρεια. Σε αυτό το τεστ παρουσιάζονται οι εύκολες και προοδευτικά οι δύσκολες δοκιμασίες. Με αυτόν τον τρόπο οι εξεταζόμενοι διαφοροποιούνται, και ο καθένας προχωρά τη δοκιμασία, σύμφωνα με τις γνώσεις του. Οι εύκολες ερωτήσεις στην αρχή έχουν σκοπό να ενθαρρύνουν τον εξεταζόμενο.

Υπάρχουν τουλάχιστον τρεις παράγοντες που καθορίζουν τη δυσχέρεια μιας δοκιμασίας ή ενός καθήκοντος και η οποία θα μπορούσε να ισχύει και για ένα τεστ, ως σύνολο δοκιμασιών ή καθηκόντων (Brindley 1987, όπως αναφέρεται στο Nunan 2004:85-86): Πρώτο, παράγοντες που αφορούν το μαθητή, όπως οι γλωσσικές του δεξιότητες, η εξοικείωσή του με το είδος του τεστ και τα κίνητρά του. Δεύτερο, παράγοντες που αφορούν τις δοκιμασίες, όπως το αν είναι σύνθετες γνωσιακά, αν δίνουν επαρκή χρόνο στο μαθητή και αν εμπεριέχουν ασκήσεις που απαιτούν ακρίβεια όσον αφορά τη γραμματική. Τρίτο, παράγοντες που αφορούν το κείμενο ή γενικά τις πληροφορίες που θα πρέπει να επεξεργαστούν οι μαθητές, όπως η εξοικείωση με το περιεχόμενό του ή το αν η παρουσίασή τους είναι κατανοητή. Τέλος, ο Nunan, μιλώντας για το πώς πρέπει να είναι τα καθήκοντα, αναφέρεται σε ασκήσεις αυξανόμενης δυσχέρειας στην τάξη (increasingly challenging tasks), που υπακούουν στην ίδια λογική (2002:241).

Βιβλιογραφία