πιστοποίηση ελληνομάθειας.

Οι δοκιμασίες επίδοσης συνδέονται άμεσα με το πρόγραμμα σπουδών του εκπαιδευτικού φορέα, και ο σκοπός τους είναι να καθορίσουν το βαθμό επίδοσης των μαθητών, αλλά και το βαθμό απόδοσης του προγράμματος σπουδών. Υπάρχουν δύο ειδών δοκιμασίες επίδοσης: οι τελικές δοκιμασίες επίδοσης και οι δοκιμασίες επίδοσης προόδου (Hughes 2003:12-13).

Οι τελικές δοκιμασίες επίδοσης δίνονται στο τέλος μιας σειράς μαθημάτων και μπορεί να διεξάγονται από υπουργεία ή από μέλη εκπαιδευτικών ιδρυμάτων. Το περιεχόμενο αυτών των δοκιμασιών πρέπει να σχετίζεται άμεσα με τη σειρά μαθημάτων που προηγήθηκαν, και οι μαθητές να εξετάζονται μόνο σε ό,τι έχουν διδαχθεί. Το πρόβλημα όμως είναι ότι αν το πρόγραμμα σπουδών δεν είναι σωστά σχεδιασμένο ή το υλικό που χρησιμοποιείται στα μαθήματα δεν είναι κατάλληλο, τότε τα αποτελέσματα μπορεί να είναι παραπλανητικά. Η επιτυχία στις εξετάσεις μπορεί να μην αντανακλά την επίτευξη των αντικειμενικών στόχων της σειράς μαθημάτων. Για παράδειγμα, μια σειρά μαθημάτων μπορεί να έχει σκοπό την ανάπτυξη της συνομιλιακής ικανότητας, αλλά τα μαθήματα και η δοκιμασία να απαιτούν από τους μαθητές να διατυπώσουν προσεκτικά προετοιμασμένες προτάσεις για την πόλη τους ή τον καιρό. Σε αυτή την περίπτωση τα αποτελέσματα του τεστ δε θα δείξουν αν έχουν επιτευχθεί οι στόχοι του μαθήματος (Hughes 2003:13).

Οι δοκιμασίες επίδοσης μετρούν την πρόοδο του μαθητή ύστερα από ένα χρονικό διάστημα και συμβάλλουν στη διαμορφωτική αξιολόγηση. Ένας τρόπος να μετρηθεί η πρόοδος είναι με επανειλημμένα τεστ που έχουν ομοιότητες με τις τελικές δοκιμασίες επίδοσης.

Βιβλιογραφία