Readability
Αναγνωσιμότητα. Κόκκινος 2003:201-203. Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας 2012.
Η αναγνωσιμότητα εκφράζει το βαθμό στον οποίο ένα κείμενο γίνεται κατανοητό από την ομάδα ατόμων για την οποία προορίζεται ή, κατά τους Oakland & Lane (2004:240), «την ευκολία με την οποία ένας αναγνώστης μπορεί να διαβάσει και να κατανοήσει ένα κείμενο».
Ο Κόκκινος (2003:201), από την πλευρά του, θεωρεί ότι η αναγνωσιμότητα είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τις κανονιστικές προδιαγραφές που πρέπει να εφαρμόζονται κατά τη συγγραφή διδακτικών εγχειριδίων.
Για τον έλεγχο της αναγνωσιμότητας των κειμένων, χρησιμοποιούνται μαθηματικοί τύποι/φόρμουλες αναγνωσιμότητας (readability formulae). Οι περισσότεροι τύποι που εφαρμόζονται σήμερα βασίζονται σε δυο μόνο παράγοντες: στο λεξιλόγιο (συχνότητα εμφάνισης και μέγεθος λέξεων) και στη σύνταξη (εύρος προτάσεων). Παρ' όλες τις προσπάθειες να ληφθούν υπόψη και άλλοι παράγοντες δυσκολίας κειμένων, όπως το θεματικό ενδιαφέρον, το νοητικό φορτίο και η κειμενική οργάνωση, η δυσκολία που αντιμετωπίζει κανείς στην έγκυρη μέτρησή τους τους καθιστά μη εφαρμόσιμους στις περισσότερες περιπτώσεις. Ωστόσο, αναγνωρίζεται ότι παρ' όλα τα προβλήματά τους, οι τύποι αναγνωσιμότητας δίνουν μια γενική εικόνα για το βαθμό δυσκολίας των κειμένων και έχουν το πλεονέκτημα ότι είναι σχετικά εύκολο να υπολογιστούν.
Βιβλιογραφία
Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας (2012). Λογισμικό αναγνωσιμότητας ελληνικών κειμένων. Πρόσβαση [on line]: http://www.greeklanguage.gr/certification/node/14 [20/02/12].
Κόκκινος Γ. (2003). Επιστήμη, ιδεολογία, ταυτότητα. Tο μάθημα της ιστορίας στον αστερισμό της υπερεθνικότητας και της παγκοσμιοποίησης. Αθήνα: Μεταίχμιο.
- Oakland T., Lane H. (2004). Language, reading, and readability formulas: Implications for developing and adapting tests. International Journal of Testing, 4: 239-252.
