πιστοποίηση ελληνομάθειας.

Η διαφορά μεταξύ ενός παραγοντικού τεστ και ενός πολυπαραγοντικού είναι ότι το πρώτο εξετάζει τη γνώση ενός μόνο στοιχείου κάθε φορά (όπως τη σωστή κατάληξη ενός ρήματος ή την εκτέλεση μιας πράξης πολλαπλασιασμού), ενώ το δεύτερο απαιτεί από τους μαθητές να χρησιμοποιήσουν το σύνολο των γνώσεών τους, στο οποίο και αξιολογούνται. Για παράδειγμα, αν πρόκειται για γλωσσικό μάθημα, εξετάζεται η συνολική γνώση της χρήσης της γλώσσας, ενώ στα μαθηματικά εξετάζεται η επίλυση ενός προβλήματος που απαιτεί εκτέλεση και άλλων αριθμητικών πράξεων πέραν π.χ. του πολλαπλασιασμού.

Παραδείγματα πολυπαραγοντικών δοκιμασιών βρίσκει κανείς στα θέματα εξέτασης του Κρατικού Πιστοποιητικού Γλωσσομάθειας. Στις προδιαγραφές του ίδιου συστήματος πιστοποίησης της γλωσσομάθειας, στο επίπεδο Β2 για την αγγλική γλώσσα, για παράδειγμα, η επικοινωνιακή επάρκεια του υποψήφιου περιγράφεται γενικότερα με οκτώ καταλόγους γενικών δεικτών και ειδικότερα με εξήντα επιμέρους ειδικούς περιγραφητές, οι οποίοι, βασιζόμενοι στο Common EuropeanFramework of Reference, έχουν τη μορφή δηλώσεων για το τι πρέπει να μπορεί να κάνει ο χρήστης της αγγλικής, ώστε να θεωρείται επικοινωνιακά επαρκής. Όσες δοκιμασίες, ιδιαίτερα της δεύτερης και της τέταρτης ενότητας, εστιάζουν ταυτόχρονα σε περισσότερους από έναν περιγραφητές είναι πολυπαραγοντικές.

Βιβλιογραφία