Επιστροφή

Τη γλώσσα μού έδωσαν ελληνική

Επίπεδο: Γ2 Δεξιότητα: Χρήση Γλώσσας
Πηγή: Απόσπασμα από «Τη γλώσσα μού έδωσαν ελληνική» του Χρίστου Λ. Τσολάκη, τόμος 2ος, 1999, σελ. 21-22 (με αλλαγές)
Επικοινωνιακή γλωσσική δραστηριότητα:

Χρήση Γλώσσας
Τι πρέπει να ξέρει και τι μπορεί να κάνει ο εξεταζόμενος:

Οι υποψήφιοι αυτού του επιπέδου που απαιτεί τέλεια γνώση της γλώσσας, πρέπει να είναι σε θέση να κατανοούν με ευκολία οποιοδήποτε είδος γραπτού κειμένου διαβάζουν.

Επίσης, θα πρέπει να μπορούν να διακρίνουν το ύφος και τη διάθεση του συγγραφέα του κειμένου, να απομονώνουν τα σημεία που ενδιαφέρουν και να χρησιμοποιούν με αποτελεσματικό τρόπο την πηγή της πληροφορίας για την πληρέστερη κατανόηση του συνολικού κειμένου.

Τα θέματα του γραπτού λόγου που μπορούν να κατανοούν οι υποψήφιοι είναι πλείστα και ποικίλα, από απλά καθημερινά μέχρι πιο σύνθετα, εξειδικευμένα ή και λογοτεχνικά κείμενα.

Οι υποψήφιοι πρέπει να είναι σε θέση, διαβάζοντας ένα κείμενο, να αντιλαμβάνονται την κεντρική ιδέα, έτσι ώστε να μπορούν να προσφέρουν έναν εναλλακτικό τρόπο απόδοσής του, εφόσον και όταν κληθούν να το κάνουν.
Τύπος εξεταστικού ερωτήματος: ΚΓΛ, Ερώτημα 1: Εύρεση της επιπλέον λέξης, της λανθασμένης λέξης ή της λέξης που λείπει Κείμενο: αυθεντικό, με χαμηλό επίπεδο τυπικότητας, ενημερωτικό, λαογραφικό, περιγραφικό κτλ. (400 λέξεις).
Λέξεις κλειδιά: Γ2, Γλώσσα, δύναμη των λέξεων, ποιητικός λόγος
Κατηγοριοποίηση:
Πεδίο:
Προσωπικό Επαγγελματικό
Δημόσιο Εκπαιδευτικό
Θέμα:
1. Γλώσσα
2. Εκπαίδευση
3. Ελεύθερος χρόνος, Διασκέδαση
4. Επαγγελματική ζωή
5. Καθημερινή ζωή
6. Καιρός
7. Κοινωνικοπολιτική δομή
8. Προσωπικά στοιχεία
9. Σπίτι, κατοικία, περιβάλλον
10. Σχέσεις με άλλους ανθρώπους
11. Ταξίδια
12. Τόποι
13. Φαγητό και ποτό
14. Ψώνια
15. Υγεία και σωματική φροντίδα
16. Υπηρεσίες
Είδος κειμένου:
Άρθρο Λαογραφικό
Αφήγηση Λογοτεχνικό
Βιογραφικό Ομιλία
Διαφήμιση Περιγραφικό
Δοκίμιο Συνέντευξη
Επιστολή Συνταγή
Θεατρικό Συζήτηση
Ιστορικό Άλλο
Επίπεδο ύφους:
Φιλικό Τυπικό
Ενδιάμεσο  

Κείμενο

Τη γλώσσα μού έδωσαν ελληνική

Στον ποιητικό λόγο οι δυναμικές των λέξεων φτάνουν στην πιο υψηλή τους ένταση. Τεντώνονται οι λέξεις, και από το τέντωμά τους αναδύεται η μουσική της ποίησης. Αν δεν τεντωθεί η χορδή του τόξου με δύναμη, το βέλος δεν τινάζεται, δεν διασχίζει τον αέρα, δεν υψώνεται και δεν βρίσκει τον στόχο του. Αν δεν τεντωθούν οι φωνητικές χορδές του βιολιού και αν τεντωμένες δεν τις αγγίζει η χάρη του δοξαριού, δεν αναδίνεται μελωδία. Έτσι συμβαίνει και με τον ποιητικό λόγο, όπου κάθε λέξη, όταν ελευθερωθεί από τα γήινα, μπορεί να λειτουργήσει αισθητικά και να υψώσει τη θερμοκρασία της ψυχής μας με το τραγούδι της πολυσημίας της.

Αυτή, άλλωστε, είναι και η αγωνία του δημιουργού του ποιητικού λόγου: να ελευθερώσει τη λέξη από τα δεσμά της συμβατικής γλώσσας. Κι αυτό το κατορθώνει, όταν την εντάξει στο κατάλληλο γλωσσικό περιβάλλον, όπου η σημασιολογική σύζευξη με άλλες λέξεις της ξαναδίνει την καθαρότητα της ποιητικής λειτουργίας.. Ο δημιουργός το πετυχαίνει αυτό, όταν ενεργοποιεί αθέατες δυναμικές της λέξης ή όταν ανοίγει τη σημασία της, και διευρύνοντάς την υπερβαίνει τους κανονιστικούς φραγμούς του συμβατικού λόγου, ο οποίος, βέβαια, ανθίσταται, διότι οφείλει να υπερασπιστεί τα θεσμικά δίκαια της γλωσσικής κοινότητας.