πιστοποίηση ελληνομάθειας.

Τα τραγούδια τα συναντάς στους άλλους

Η Δημοσιογράφος: Μετά από τρία και τέσσερα χρόνια αντίστοιχα κυκλοφορήσατε τους νέους σας δίσκους, το «Κάποιον αγαπάει ακόμα» και το «Έξω». Τι είχατε στο μυαλό σας;

Ορφέας Περίδης: Η αλήθεια είναι ότι, όταν βγάζω ένα δίσκο, όλες οι ανησυχίες που είχα κατά την προετοιμασία του εκτονώνονται. Μετά δυσκολεύομαι να μιλήσω για το δίσκο, επειδή νιώθω λυτρωμένος. Κάποια από αυτά είναι τραγούδια που έγραψα παλιότερα και άλλα καινούργια. Νομίζω ότι εδώ έχω μια εξωστρέφεια σε σχέση με παλιότερες δουλειές μου.

Φοίβος Δεληβοριάς: Εμένα μου βγήκε λίγο ως αντίδραση σε μια γενικευμένη εξωστρέφεια, λίγο απεγνωσμένη, που βλέπω γύρω μου. Πολλοί φίλοι μπλέκονται πια σε σκληρά ωράρια, κλείνονται σπίτι τους, άλλος με το διαδίκτυο, άλλος μόνος… σαν να ζουν όλοι έναν παρατεταμένο κατ’ οίκον εγκλεισμό, τον οποίο δεν τον θέλουν, αν τους ρωτήσεις.

Η Δημοσιογράφος: Τον είδες και στον εαυτό σου;

Φοίβος Δεληβοριάς: Ναι. Ένα βράδυ που καθόμουν με τις ώρες στον υπολογιστή. Δε θυμάμαι σε τι είδους τεχνητή λίμνη είχα μπει, αν ήταν κινηματογραφική ή μουσική. Θυμάμαι, όμως, την απορία μου, όταν χτύπησε το κουδούνι: «ποιος είναι μες τη νύχτα;». Ανοίγοντας την πόρτα, ξαφνιάστηκα. Τρία πιτσιρίκια έτοιμα να πουν τα κάλαντα. Ήταν πρωί. Τότε αποφάσισα πως αν είναι να γράψω καινούργια τραγούδια, να τα γράψω έξω. Άρχισα τα ταξίδια. Στην αρχή η προσπάθεια να βρεθώ με άλλους ανθρώπους ήταν πιεστική. Ύστερα έγινε χαρά.

Ορφέας Περίδης: Το τραγούδι το συναντάς στους άλλους. Από τη συναναστροφή προκύπτουν τα τραγούδια. Μαζί με τους άλλους το φτιάχνεις. Χρόνια ήμουν κλεισμένος στο δικό μου κόσμο. Τώρα αισθάνθηκα την ανάγκη να δηλώσω τα πράγματα με έναν άλλο τρόπο.

Η Δημοσιογράφος: Τι σημαίνει για έναν τροβαδούρο να έχει τη δική του γλώσσα, στιχουργική και μουσική, και να βγάζει δίσκο στην εποχή της μουσικής σάχλας και του “je t’ aime”;

Ορφέας Περίδης: Η ιστορία «συνθέτω, φτιάχνω ένα τραγούδι» δεν είναι κάτι απλό κι ας φαίνεται. Έχω την εντύπωση πως μάλλον τυχερός πρέπει να είμαι, αφού τελευταία στιγμή προλαβαίνω και χώνομαι στο τελευταίο βαγόνι. Αυτό με ακολουθεί σε όλη μου τη ζωή. Πάντα το τελευταίο βαγονάκι.

Φοίβος Δεληβοριάς: Η αλήθεια είναι πως αν δεν έχεις ένα ισχυρό κίνητρο απέξω, πραγματικά γίνεται πιο δύσκολο. Όμως, ένα τραγούδι δεν θα προκύψει, αν το κίνητρο δεν το βρεις μέσα σου. Θα ήθελα να κοινωνείται με έναν υγιή τρόπο το τραγούδι μας στον κόσμο. Να υπάρχει μια ωραία πολιτιστική εκπομπή στην τηλεόραση που να χωράμε μέσα και να μην είναι ούτε τσάι κυριών ούτε πρωινάδικο «πατρίς, θρησκεία, οικογένεια». Όμως, μέσα μου, πάντα γίνεται κάτι που μου δίνει το ΟΚ για το επόμενο τραγούδι.

Η Δημοσιογράφος: Σε αυτή την εποχή ο τραγουδοποιός οφείλει να είναι εξωστρεφής ακόμη και να παίζει στο ίδιο γήπεδο με άλλους, παρότι δεν του ταιριάζει;

Φοίβος Δεληβοριάς: Δεν οφείλει τίποτε, παρά μόνο να κάνει ό,τι τον εμπνέει. Εγώ δεν τα βλέπω τα πράγματα μαύρα ή άσπρα. Μπορεί να ακούσεις ένα σπουδαίο τραγούδι που έγινε σε έναν ευτελή χώρο, και μέτρια τραγούδια με περιτύλιγμα ποιότητας. Ποτέ το τραγούδι δεν ήταν τόσο περιχαρακωμένο.

Ορφέας Περίδης: Ζούμε μια σύγχυση, όλα μαζί, τουρλού τουρλού. Δεν υπάρχει καμιά διάκριση σε τίποτα. Όλα χωράνε. Είναι καθρέφτης και της κοινωνίας μας όλο αυτό. Κάποια στιγμή κάτι θα αλλάξει, ίσως και τίποτα. Θυμάμαι την εποχή της χούντας, όταν έκανε την εμφάνισή του το σκυλάδικο. Λέγαμε, δεν βαριέσαι, χαβαλές γίνεται. Μόνο που αυτός ο χαβαλές κρατάει 40 χρόνια και καινούργιοι συνεχίζουν το ίδιο έργο. Για να υπάρχει σημαίνει ότι κάποια αφτιά τον θέλουν.

Η Δημοσιογράφος: Τι προσέχετε περισσότερο, τον στίχο ή τη μουσική;

Ορφέας Περίδης: Στην προσπάθειά μας να τα πούμε ωραία, πολλές φορές το θέμα της μουσικής έρχεται σε δεύτερη μοίρα. Νομίζω ότι αυτό είναι ένα πρόβλημα. Ο Έλληνας στέκεται ιδιαίτερα στα λόγια, όμως, αν ένα τραγούδι δεν έχει ενδιαφέρουσα μουσική, δεν ταξιδεύει. Αυτό είναι το πρόβλημά μας αυτή την εποχή. Τα λέμε καλά, αλλά όχι με τη μουσικότητα που μπορεί να σε κάνει να μείνεις εσύ και το τραγούδι. Τα τελευταία χρόνια είμαστε πολύ ποιητές και λίγο μουσικοί.

Η Δημοσιογράφος: Πόσο διαφορετικό είναι να γράφεις τη δεκαετία του ’80 και του ’90 απ’ ό,τι σήμερα;

Ορφέας Περίδης: Ήταν τα πρώτα βήματα απειρίας σε συνδυασμό με την εποχή. Τα επεξεργαζόμουν με άλλη βάσανο. Με το χρόνο μαθαίνεις την τεχνική. Υπάρχουν τραγούδια που σε παιδεύουν κι άλλα που τα γράφεις εν θερμώ. Τη «Φωτοβολίδα», για παράδειγμα, έκανα τέσσερα χρόνια να τη γράψω. Στο «Ατέλειωτο τραγούδι» είχα τον πρώτο στίχο καρφιτσωμένο στον τοίχο τρία χρόνια όπως «Τα τραγούδια τα Αμερικάνικα».

Φοίβος Δεληβοριάς: Το «Εκείνη» μου πήρε έξι μήνες για να το ολοκληρώσω. Άλλα κάνουν τρεις ώρες. Η διαφορά είναι ότι στο ξεκίνημά μου, στα μέσα της δεκαετίας του ’80, ήταν έντονη η αίσθηση ότι υπάρχει πλούτος των ανθρώπων που γράφουν. Ξυδάκης, Ρασούλης, Κριεζή, Πράτωνος, Κατσιμίχες, Πανούσης, Πορτοκάλογλου. Αισθανόμουν ότι υπάρχει ένα μεγάλο χωράφι. Αυτό μέχρι που βγήκε ο Μάλαμας. Από το 1995 και μετά, αυτό άρχισε να φτωχαίνει. Τα περιοδικά άρχισαν να ασχολούνται σχολαστικά με αυτό το χωράφι, το οποίο όλο και φτώχαινε. Μετά εμφανίστηκε μια γενιά νέων παιδιών που αντέδρασαν σ’ αυτό. Δεν βλέπουν κάποιον πλούτο στο να εκφράζεσαι στη γλώσσα σου. Ψάχνουν στον ήχο των ξένων γκρουπ, στα αγγλικά. Το θεωρώ πολύ υγιές. Είναι αντίδραση στη λαμογιά που βλέπουν τριγύρω τους.

Η Δημοσιογράφος: Τι σε πνίγει σε αυτό το χωράφι που περιγράφεις;

Φοίβος Δεληβοριάς: Ότι οι μεγάλοι δημιουργοί είναι λυπημένοι και απομονωμένοι και ψάχνουν τη σταγόνα και όχι την πηγή. Αυτό σε κάνει να αισθάνεσαι εγκλωβισμένος. Καλό θα μας κάνει, σε όλους μας, να ψάξουμε τον ήχο μας.

Η Δημοσιογράφος: Γι’ αυτό δώσατε ο ένας τα τραγούδια του στον Λάντσια και ο άλλος στον Πιερρακέα για να κάνουν τις ενορχηστρώσεις;

Ορφέας Περίδης: Ήθελα να αναπνεύσω και να ακούσω με άλλο αφτί τα τραγούδια μου. Είχα ανάγκη να τα δει κάποιος διαφορετικά. Ο Σταύρος Λάντσιας έδωσε στα τραγούδια μου έναν άλλο αέρα.

Φοίβος Δεληβοριάς: Εγώ έγραψα τρία-τέσσερα κομμάτια με μεγάλη απροθυμία. Στις επισκέψεις στον Πιερρακέα, άκουγα διάφορα παιχνίδια και ύστερα ανυπομονούσα να πάω να τον συναντήσω με καινούργιο υλικό.