πιστοποίηση ελληνομάθειας.

Αφηγήτρια: Ο πρωτομάστορας Ήφαιστος έκανε την αρχή, τα μαστόρια ακολούθησαν, και για αμέτρητους αιώνες συνεχίζουν αδιάκοπα χτυπώντας το αμόνι, να πλάθουν το πυρωμένο μέταλλο για να του δώσουν πνοή και υπόσταση. Το δυνάμωμα της φωτιάς με το φυσερό θα μαλακώσει το μέταλλο, θα το κάνει ευκολοδούλευτο, για να πάρει απ’ τα χέρια τους φόρμες απλές αλλά πλήρεις, καθαρές και αδρές, που θα χουν τη ζέστα της φωτιάς και θα αντανακλούν τον προσωπικό δεσμό του μάστορα με το αντικείμενο, χωρίς ποτέ να χάνουν τίποτα απ’ τη λειτουργικότητά τους. Ο χαρακτήρας της τέχνης ξεπηδάει αυθόρμητος μέσα από το ωραίο σχήμα και την καλαίσθητη διακόσμηση. Και το σχήμα θα εξυπηρετεί πάντα και θα εκφράζει την ειδική λειτουργία του αντικειμένου, έτσι που ομορφιά και λειτουργία όχι μόνο δεν αντιμάχονται αλλά και αλληλοβοηθιούνται.

Τεχνίτης: Έχω ξεκινήσει απ’ τα δώδεκά μου χρόνια να εργάζομαι. Έμαθα αυτή τη δουλειά, την αγάπησα, οπωσδήποτε, και συνεχίζω να δουλεύω αυτή την ίδια δουλειά. Είναι μία δημιουργία αυτή και μ’ αρέσει γιατί δημιουργώ, και δημιουργώ κάτι μόνος μου και περισσότερες φορές σχέδια δικά μου και όχι ξεσηκωμένα από διάφορα φιγουρίνια. Και ο γιος μου σήμερα τον έχω εδώ και δουλεύει και αυτός ακόμη εδώ. Για να μπορέσει να μάθει κάτι, επιπλέον να μάθει και γράμματα αλλά να μπορέσει να ζήσει. Γιατί οπωσδήποτε είναι μια δουλειά, η οποία την ερωτεύεται κανείς. Το χειροποίητο. Οπωσδήποτε το χειροποίητο από το βιομηχανοποιημένο έχει τεράστια διαφορά, διότι το ένα γίνεται με το χέρι και το άλλο οπωσδήποτε γίνεται με μηχανήματα. Εεε…τώρα όσον αφορά με το σίδερο, έχουμε στην Ελλάδα οπωσδήποτε κατασκευή σιδήρου αλλά δεν είναι η ποιότητα που μπορεί να έχει το σίδερο το εισαγόμενο. Διότι εμείς παίρνουμε «σκραπ» {παλιά σίδερα} και το δουλεύουμε εδώ και οπωσδήποτε έχει και ατσάλια μέσα και είναι σκληρό σαν μέταλλο και δεν δουλεύεται εύκολα. Λοιπόν…οι τιμές του σιδήρου οπωσδήποτε από το εισαγόμενο με το κατασκευασμένο στην Ελλάδα είναι περίπου στις ίδιες τιμές, δεν έχει μεγάλες διαφορές, ενώ όπως είπαμε δεν δουλεύεται τόσο εύκολα όπως το ευρωπαϊκό. Τα προϊόντα μας οπωσδήποτε τα διοχετεύουμε στην ελληνική αγορά, διότι δεν υπάρχουνε ούτε μεγάλες παραγωγές, αλλά και ούτε υπάρχουνε μέριμνες, δηλαδή και όσον αφορά και βοήθεια για τις εξαγωγές. Βέβαια η ελληνική αγορά δεν είναι τόσο μεγάλη ώστε να μπορέσει να απορροφήσει όλα τα προϊόντα παρόλο τις μικρές που υπάρχουν παραγωγές…είναι λίγα τα προϊόντα αλλά δεν ξέρει και ο κόσμος ο πολύς για να αγοράσει το χειροποίητο. Προτιμάει το βιομηχανοποιημένο διότι είναι πιο φθηνό. Έχουμε εισαγωγές οπωσδήποτε από την Ιταλία. Το πρόβλημα είναι ότι τα δικά μας αντικείμενα μπορώ να πω ότι είναι καλύτερα από τα ιταλικά, διότι δεν είναι βιομηχανοποιημένα είναι χειροποίητα και επιπλέον η ελληνική αγορά ζητάει ένα-ένα κομμάτι γιατί βρισκόμαστε εδώ κοντά και στην Ιταλία ζητάει πολύ περισσότερα, δεσμεύει λεφτά, ενώ στην Ελλάδα δεν κάνει το ίδιο, για να μπορέσει και ο κατασκευαστής να αναπτύξει κατά κάποιο τρόπο την παραγωγή του και να έχει και χαμηλότερο κοστολόγιο…
Στην πορεία της δουλειάς γνώρισα πολλούς μαστόρους, αλλά οπωσδήποτε πιο πολύ με εντυπωσίασε ο μαστρο-Ρόκκος. Η δουλειά του βέβαια ήταν πάρα πολύ καλή και στη δουλειά του ήταν το κάτι άλλο μπορούμε να πούμε. Ο άνθρωπος αυτός έχει φτιάξει πάρα πολλά ωραία πράγματα, μπορούμε να δούμε σε πάρα πολλά σημεία τη δουλειά του. Μέχρι που μπορούσε…μέχρι που έφτιαχνε και πίνακες ζωγραφικής και αφηρημένης τέχνης επάνω πάντα στο σίδερο. Η δουλειά του είναι μια από τις καλύτερες που μπορούμε να συναντήσουμε και ήταν ένας άνθρωπος, και αυτό βέβαια με…μπορώ να πω ότι με παρακίνησε και ψάχνω και εγώ να βρω κάτι όπως έψαχνε και αυτός ο άνθρωπος και έβρισκε δικά του σχέδια, δικές του εμπνεύσεις, δικά του όλα.