πιστοποίηση ελληνομάθειας.

[ΟΔ]: Για τα δόντια σας ήρθατε;
[ΛΟ]: Ε…
[ΣΩ]: Κυρίως… ο αριστερός μου γομφίος.
[ΟΔ]: Μα είστε βέβαιοι ότι ήρθατε σε οδοντιατρείο;… Άκουσα ότι αμφιβάλλετε.
[ΣΩ]: Εμείς;…
[ΟΔ]: [προς τη νοσοκόμα] Πέρασε τον κύριο μέσα στην αίθουσα!…
[ΛΟ]: Ωραία.
[ΣΩ]: Σωστά! Προηγείται ο κύριος. Συγχαρητήρια, συγχαρητήρια. …Καλή επιτυχία!…
[ΛΟ]: Σόλων… πάμε, πάμε να φύγουμε, για τρελούς μας περάσαν. Πάμε. Άαστα τα έρμ-. Όλα τα
[ΣΩ]: Ησύχασε, ησύχασε, ίδωμεν. Θα το αντιμετωπίσουμε, Λουκά. Κάθισε σε
είχαμε το ψυχιατρείο μας έλειπε! Ε…
παρακαλώ!… Κάθισε!
[ΟΔ]: Λοιπόν;
[ΛΟ]: Ναι…
[ΣΩ]: Έξω… η πινακίς έγραφε «Οδοντιατρείον».
[ΛΟ]: Α, τα δύο με κεφαλαία και με νι στο τέλος, «οδοντιατρείΟΝ», «-ΟΝ».
[ΣΩ]: Ακριβώς! Και με νι στο τέλος. Και δεδομένου ότι ο δεξιός μου γομφίος,-
[ΟΔ]: Μα, πριν είπατε ο αριστερός.
[ΣΩ]: … Είπα εγώ ο αριστερός;
[ΛΟ]: Το είπες, Σόλων, το είπες.
[ΟΔ]: Για να δωω. Μου επιτρέπετε;…
[ΣΩ]: [με μισάνοιχτο το στόμα και με το χέρι του οδοντίατρου γύρω από αυτό] αα… αα…αα…
[ΟΔ]: Το φαντάστηκα! Δεν υπάρχει ούτε αριστερός, ούτε δεξιός γομφίος. Τους έχετε βγάλει!…
[ΣΩ]: Αποκλείεται! Και τους δύο;!…
[ΟΔ]: Και τους τέσσερις!
[ΣΩ]: Και τους τέσσερις;…
[ΛΟ]: Ναι. Δύο και δύο… Δύο και δύο, τέσσερις. …Σωστά, έχει δίκιο ο γιατρός.
[ΣΩ]: Προφανώς πρόκειταιαιαι…
[ΟΔ]: Για να σας καθησυχάσω.
[ΣΩ]: Ναι.
[ΟΔ]: Είμαστε όντως οδοντιατρείο,
[ΛΟ]: Μάλιστα.
[ΟΔ]: αλλά η νοσοκόμα προς στιγμήν νόμισεε…
[ΛΟ]: Ναι, μας πήρε για τρελούς. Το καταλά- του το ‘πα!
[ΟΔ]: Και αν πράγματι δεν είστε, τότε γιατί ήρθατε; Πονάτε;
[ΣΩ]: Κοιτάξτεε… αυτό που ονομάζουμε πόνο, όχι ακριβώς.
[ΟΔ]: Τότε;
[ΛΟ]: Ακούστε να σας εξηγήσω. Ναι…
[ΣΩ]: Ναι. Μου επιτρέπεις, Λουκά;
[ΛΟ]: Ορίστε παρακαλώ…
[ΣΩ]: Εδώ πρόκειται για μια πρωτότυπη ιδέα του Λουκά.
[ΟΔ]: Α. Με συγχωρείτε, εργάζεστε;
[ΣΩ]: Μα, δεν υπάρχει πρόβλημα χρημάτων!
[ΛΟ]: Ο, χο, χο, αλίμονο, χα, χα, χα, αλίμονο, χα, χα…
[ΟΔ]: Καλώως… καλά, αλλά, εδώ γιατί ήρθατε, σε μένα;
[ΣΩ]: Ακριβώς αυτή είναι η πρωτότυπη ιδέα του Λουκά, που ήρθαμε σε σας.
[ΛΟ]: Πρόκειται για μια Ελένη.
[ΣΩ]: Ναι! Πώς λέμε, ας πούμε, ότι αυτή δεν είναι για τα δόντια σας; Καταλάβατε; Και τότε μας ήρθε, μια θεία
[ΟΔ]: Α! Μάλιστα…
φώτιση… και είπαμε…α! αν πρόκειται για τα δόντια, τότε.. ένας οδοντογιατρός είναι ό,τι μας χρειάζεται.
[ΟΔ]: Κατάλαβα, κατάλαβα, αρκετά πρωτότυπο!
[ΣΩ]: Ναι, και σιγά σιγά μας ήρθαν οι σκέψεις, οι συλλογισμοί. Μήπως θέλετε να σας… ολοκληρώσω το θέμα;
[ΟΔ]: Α, βέβαια!
[ΣΩ]: Α!
[ΛΟ]: Μπορείτε να με καταλάβετε; Πώς λέμε, τον έφαγε με τα μάτια; Του φάγανε το σπίτι, τον κατασπαράξαν! Και του Σόλωνα του φάγανε το σπίτι, τη γυναίκα, το μέλλον. Προσέξτε, λέμε… τον φάγανε!…
[ΣΩ]: Σσστ… Λουκά, όχι τα προσωπικά μας, σε παρακαλώ.
[ΛΟ]: Βέβαια, κι εμείς δόντια έχουμε, αλλά… τόσα χρόνια άμα… δε μασάς… αχρηστεύονται.
[ΣΩ]: Ε, χε, χε, χε, καταλάβατε; Υπάρχειει έναα πρόβλημα και είπαμε ένα καλό καθάρισμα, ένα γυάλισμα ίσως….
[ΟΔ]: Χε, χε, χε…
[ΛΟ]: Ένα καλό ακόνισμα, καταλαβαίνετε. Να καρφώνονται, έτσι! Ναααα, μπίγονται, ναα μπαίνουν κάπου! Καταλάβατε;
[ΟΔ]: Μάλιστα.
[ΛΟ]: Να μπαίνουν!
[ΟΔ]: Πού;
[ΛΟ]: Πού;
[ΣΩ]: Παντού, οπουδήποτε!
[ΛΟ]: Α.
[ΣΩ]: Κυρίως, όμως, στους αδύνατους, στα θύματα.
[ΛΟ]: Ναι.
[ΟΔ]: Είναι… πάρα πολύ ενδιαφέροντα όλ’ αυτά, αλλά δεν-
[ΣΩ]: Ναι, ναι μην ανησυχείτε, μην ανησυχείτε. Το μέλλον ανήκει στους οδοντίατρους!
[ΛΟ]: Χρυσές δουλειές θα κάνετε, να το θυμάστε! Χα, χα… χα, χα, χα!
[ΣΩ]: Βεβαίως, χρυσές δουλειές! Μην ανησυχείτε!
[ΟΔ]: Νομίζω, όμως, εε στην περίπτωσή σας, ένας ψυχίατρος θα ‘ταν το κατάλληλο πρόσωπο. Ή καλύτερα… δε θα
[ΛΟ]: Α… ναι,
κάνατε άσχημα να επισκευθείτε πρώτα έναν κτηνίατρο. Το μέλλον ανήκει μάλλον στους κτηνίατρους!
[ΣΩ]: Τι υπαινίσσεστε;…
[ΛΟ]: Α-αα-χαα! [φτέρνισμα]
[ΣΩ]: Εμένα να μ’ ακούς! Ορίστε, και κρύωσες! Σου είπα προχώρα! Προχώρα! Όταν σου βάζω ‘γω επιχειρήματα, εσύ όλα μου τα αντιστρέφεις!
[ΛΟ]: Σταμάτα να μιλήσω κι εγώ!!
[ΣΩ]: Εγώ είμαι σαφής όταν τοποθετούμαι!
[ΛΟ]: Σταμάτα!
[ΣΩ]: Σταμάτα, εγώ να σταματήσω, και μου εκνευρίζεσαι! Γιατί μου εκνευρίζεσαι; Σου το ‘χω πει εκατό φορές!
[ΛΟ]: Όσο σκέφτομαι ότι…
[ΛΟ]: Α-αυτό που μας είπε, ότι το μέλλον, λέει, ανήκει στους κτηνίατρους… έτσι μου ‘ρχεται να γυρίσω πίσω να, να τον-
[ΣΩ]: Λουκά, Λουκά παραδέξου το! Ήτανε λάθος κίνηση το ότι εμείς πήγαμε σε οδοντογιατρό. Πρέπει να το παραδεχτείς. Ήτανε λάθος, Λουκά!
[ΛΟ]: Τι θες να πεις;
[ΣΩ]: Προχώρα! Προχώρα, γιατί θα νυχτώσουμε! Προχώρα είπα!
[ΛΟ]: Όχι δε προχωράω! Σου είναι τόσο δύσκολο να μου εξηγήσεις, δηλαδή;
[ΣΩ]: Λουκά, Λουκά κάναμε μια παράσταση, παραδέξου το! Ηρέμησε, επιτέλους! Ηρέμησε!
[ΛΟ]: Σε είπε κτήνος και πέρα βρέχει! Το δέχεσαι!
[ΣΩ]: Δε με είπε κτήνος! Και μην είσαι βλάκας! Μου είπε να μη γίνω κτήνος!
[ΛΟ]: Αλλά; Α.
[ΛΟ]: Τι λες;
[ΣΩ]: Και νομίζω ότιιι είχε κάποιο δίκιο ο άνθρωπος.
[ΛΟ]: Εγώ νομίζω ότι… αρκεί να φτιάξεις τα δόντια σου, αλλά φαίνεται δεν αρκεί. Θα δαγκώσεις, θα κατασπαράξεις, αλλά… αρνιά είμαστε, αρνιά θα μείνουμε!
[ΣΩ]: Αρνί είσαι!…
[ΛΟ]: Ααα… ααα… έχεις πολλά νεύρα σήμερα, ε; Γιααα κόφτο! Γιαα σύνελθε! Γιαα κόφτο! Πολύ νεύρα-
[ΣΩ]: Προχώρα!!
[ΛΟ]: Δεν προχωράω! Εδώ θα κάτσω!
[ΣΩ]: Προχώρα, νυχτώσαμε είπα!
[ΛΟ]: Όχι,… δεν πάω!
[ΣΩ]: Προχώρα, ηλίθιε!
[ΛΟ]: Δεν πάω! Θα κάτσω να με κόψει το τρένο!