πιστοποίηση ελληνομάθειας.

[ΑΝ]: Αγγελική, τι λες κι εσύ; Ωραία δεν είναι η τουαλέτα μου;
[ΑΓ]: Μμούρλια, Αννίτσα μου, σαν νυφικό! Και σου πάειειει!
[ΑΝ]: Μου πάει, ε, Αγγελική;
[ΑΓ]: Σα βασιλοπούλα είσαι χρυσή μου! Αμ, ό,τι κι αν βάλεις κυρά μου, εσύ, μιλάει απάνω σου! Τι να το κάνεις, όμως, που ο προκομένος ο πατέρας σου θέλει, σώνει και καλά, να τα ‘χεις όλα κλειδωμένα στο σεντούκι σου!
[ΑΝ]: Λίγο δεξιότερα, Αγγελική! Εκεί, έτσι. Ναι, πιο πίσω τον καθρέφτη!
[ΑΓ]: Πού, εδώ; … Καλά είναι εδώ;
[ΑΝ]: Α, όχι, ακόμα λίγο, ακόμα, να δω κι έτσι!
[ΑΓ]: Τώρα;
[ΑΝ]: Α, ναι! Ωραία είναι!
[ΑΓ]: Τόσα ωραία φορέματα, αθηναϊκά όλα, και να γυρίζεις με τα τσίτινα! Μα δεν είναι αμαρτία;
[ΑΝ]: Ωραία! Δωσ’ μου, τώρα, και το παλτό. Έλα, και το καπέλο, γρήγορα Αγγελική!
[ΑΓ]: Καλά, παιδί μου.
[ΑΝ]: Σαν αθηναία δεν είμαι; Άντε, άντε! Γεια σου τώρα! Φεύγω!
[ΑΓ]: Χριστός και Παναγία! Θα βγεις έτσι ντυμένη στο δρόμο, παιδάκι μου;!
[ΑΝ]: Γιατί όχι;
[ΑΓ]: Αν σε δει ο πατέρας σου;
[ΑΝ]: Κι αν με δει ο πατέρας μου; Άκουσε να σου πω Αγγελική, πρέπει να περάσω σήμερα έξω από τα καφενεία και να είμαι πολύ όμορφη! Το κατάλαβες;
[ΑΓ]: Κατάλαβα χρυσή μου, αλλά-
[ΑΝ]: Ο Ντίνος αυτή την ώρα θα είναι στο καφενείο του Σταύρου! Πρέπει να τον δώ, να με ιδεί, έστω κι από μακριά!
[ΑΓ]: Εγώ, αν ήμουνα στη θέση σου Αννίτσα μου, θα του το κράταγα του κυρίου Ντίνου! Θα έπρεπε να μας είχε αποθυμήσει ο κύριος Ντίνος και να είχε ‘ρθει να μας ιδεί από προψές το βράδυ που βρίσκεται στο χωριό!
[ΑΝ]: Ουφ και συ, τώρα! Βάλθηκες να με στενοχωρήσεις πάλι! Μα τι ήθελες, σε παρακαλώ, να κάνει ο Ντίνος; Να ‘ρθει να πάρει την Αννίτσα του και να τρέξουμε μαζί στα περιβόλια, όπως τον καιρό που ήταν φοιτητής; Ο Ντίνος, τώρα κυρία μου, πρέπει να είναι σοβαρός. Είναι πολιτευόμενος, υποψήφιος στις εκλογές! Σκέψου, θα γίνει βουλευτής!
[ΑΓ]: Μα ίσια, ίσια, που για να γίνει βουλευτής, θα έπρεπε να είχε έρθει από την πρώτη στιγμή εδώ, να καλοπιάσει τον πατέρα σου! Μπορεί, Αννίτσα μου, να πάρει εκλογή χωρίς την υποστήριξη του πατέρα σου; Ε;
[ΑΝ]: Δεν τη θέλει, λέει, την υποστήριξη του πατέρα μου! Εμένα μου το παράγγειλε με τον πατέρα του, το γιατρό. Δεν είναι για μένα που δεν έρχεται στο σπίτι. Είναι για τον πατέρα μου. Δε θέλει να τον ξέρει όσο είναι εκλογές.
[ΑΓ]: Δε θέλει να τον ξέρει; Τον πατέρα σου; Γιατί;
[ΑΝ]: Γιατί είναι… τοπικός παράγων.
[ΑΓ]: Ποντικός παράγων;
[ΑΝ]: Τοπικός παράγων. Ε, κομματάρχης.
[ΑΓ]: Ααα…
[ΑΝ]: Και τους κομματάρχες θέλει να τους καταργήσει!
[ΑΓ]: Καλέ, θέλει να καταργήσει τον πατέρα σου;
[ΑΝ]: Θέλει να πάρει την ψήφο του λαού με την αξία του!
[ΑΓ]: Με την αξία του; Ε, μη χειρότερα! Χάλασε, παιδάκι μου, ο κόσμος!
[ΑΝ]: Μη χειρότερα, Αγγελική!
[ΑΓ]: Πρέπει, ωστόσο, να μη τα σταυρώνουμε τα χέρια, Αννίτσα μου! Να του παραγγείλουμε με τον πατέρα του, τον γιατρό, να βάλει μυαλό, το δίχως άλλο! Γιατί αν το πάρει ο αφέντης βαριά, και μου φαίνεται Αννίτσα… ότι το’ χει κιόλας πάρει βαριά! Όλο ρωτάει και ξαναρωτάει αν πέρασε από ‘δω ο Ντίνος! Κι αν τον ιδείς πώς φυσάει και ξεφυσάει κάθε φορά που του το λέω, Αννίτσα μου, ότι δε φάνηκε, άλλο να στο λέω!
[ΑΝ]: Ω, αν το πάρει πείσμα ο πατέρας, δε θα τον αφήσει να σταθεί σε χλωρό κλαρί τον Ντίνο!
[ακούγονται χτυπήματα στην πόρτα]
[ΑΝ]: Ο Ντίνος!
[ακούγονται ξανά χτυπήματα στην πόρτα λίγο πιο σιγά]
[ΑΝ]: Ο Ντίνος! Τρέχα ν’ ανοίξεις!
[ΑΓ]: [πηγαίνοντας προς την πόρτα] Καλά παιδάκι μου, καλά…
[ΑΝ]: Και καλά που ‘βαλα το καινούργιο μου φόρεμα, για να με δει έτσι με τα καλά μου…
[ΑΓ]: Μπα, κακό χρόνο να ‘χει!
[ΑΝ]: Γιατί, ποιος ήταν;
[ΑΓ]: Ο Δαμαλάς!
[ΑΝ]: Πάλι αυτός;
[ΑΓ]: Είκοσι φορές έχει ρωτήσει από το πρωί, αν γύρισε ο πατέρας σου.
[ΑΝ]: Πιθαμή δεν τον αφήνει τον πατέρα!
[ΑΓ]: Στ’ αχνάρια του περπατάει, παιδί μου!
[ΑΝ]: Ξέρει τη δουλειά του. Έλα, έλα Αγγελική μου, άνοιξέ μου τώρα να βγω, να φύγω!
[ΑΓ]: [πηγαίνοντας μαζί προς την πόρτα] Έλα… Α!! Ο αφέντης! Κρύψου, κρύψου, κρύψου!
[ΑΝ]: Να κρυφτώ; Όχι, όχι! Δε θα κρυφτώ! Εδώ θα μείνω!
[ΑΓ]: [μουρμουρίζοντας καθώς αποχωρεί] Παναγιά μου ….
[ΣΔ]: Ρεϊ… Τι είναι αυτά;!
[ΑΝ]: Εε;
[ΣΔ]: Τι ειν’ αυτά παιδί μου;!
[ΑΝ]: Ντύθηκα για να βγω, πατέρα!
[ΣΔ]: Να βγεις; Πού θα πας!
[ΑΝ]: Στης Ελενίτσας, του φαρμακοποιού.
[ΣΔ]: Μπα! Και ‘γω που νόμιζα ότι θα πήγαινες στο τσάι της Γκραν Μπρετάνια στην Αθήνα!
[ΑΝ]: Σε παρακαλώ πολύ, πατέρα!
[ΣΔ]: Πήγαινε, παιδί μου. Πήγαινε παιδί μου να βγάλεις αυτά τα μασκαριλίκια από πάνω σου, να βάλεις την ποδίτσα σου την άσπρη, να σε δει ο Θεός! Άντε μπράβο!
[ΑΝ]: Άσε με πατέρα! Για σήμερα μόνο. Δε θα στο ζητήσω άλλη φορά!
[ΣΔ]: [περιπαικτικά] «Για σήμερα μόνο. Δε θα στο ζητήσω άλλη φορά!» Ξουτ! Οοορίστε μας! Κακό κορίτσι! Να περάσεις, μωρέ, ντυμένη σαν πριγκιπέσσα οξ’ απ’ τα καφενεία και ν’ αρχίσουν αυτές οι βρωμόγλωσσες: «Ο Δαλέγκος σήκωσε φτερό! Μεγαλοπιάστηκε αυτός κι η κόρη του!». Και πότε! Σήμερα! Παραμονές εκλογών! Δεν είμαστε καλά! Σου το ‘χω πει χίλιες φορές! Η επίδειξη, η ξιπασιά κάνει κακό στη δουλειά μου! Άμα αρχίσει το ψου-ψου-ψου κι η ζήλεια, πάνε οι ψήφοι! Κι απ’ αυτούς τους ψήφους περιμένουμε να ζήσουμε εμείς!
[ΑΝ]: Τότε, τι τα θέλω και μου τα παραγγέλνεις στην Αθήνα τόσα φορέματα και τόσα λούσα;
[ΣΔ]: Για να τα ‘χεις να τα φορείς το καλοκαίρι που θα πάμε για να παραθερίσουμε κι εμείς σε κανένα νησί! Εδώ, κατάλαβέ το Αννίτσα μου, δεν πρέπει να μπαίνουμε καρφί στο μάτι κανενός! Άντε, τώρα, άντε! Πήγαινε μέσα να ντυθείς κι έλα πάλι, γιατί έχω να σου πω νέα! Σπουδαία νέα! Βρε, πήγαινε πρώτα να ντυθείς! Άντε μπράβο!
[ΑΝ]: Τι συμβαίνει;! Καλά, πηγαίνω πατέρα.
[ΣΔ]: Αγγελικήη!… Αγγελικήηη!!
[ΑΓ]: Παρών!
[ΣΔ]: «Αγγελικαί δυνάμεις επί το μνήμα σου». Βρε, δεν ακούς τόσην ώρα που σε φωνάζω;
[ΑΓ]: Τς, τς, τς, τς, τς.
[ΣΔ]: Με γύρεψε κανένας απ’ το πρωί;
[ΑΓ]: Ο Δαμαλάς!
[ΣΔ]: Άλλος.
[ΑΓ]: Κανένας άλλος.
[ΣΔ]: Κανένας;
[ΑΓ]: Κανένας!
[ΣΔ]: Φφφφ, χάσου! Άιντε, άιντε χάσου απ’ τα μάτια μου!
[ΑΓ]: Καλά ντε, πάωω, ωχ…[απομακρύνεται]
[ακούγονται χτυπήματα στην πόρτα]
[ΣΔ]: Εμπρός!… Μπρος!
[ΔΜ]: Κουμπάρε!
[ΣΔ]: Α, κόπιασε κύριεεε, Δαμαλά.
[ΔΜ]: «Κύριε Δαμαλά»; Δεν ντρέπεσαι Σπύρο; Τι λόγια είν’ αυτά; Κύριος είμ’ εγώ για σένα; Δεν είμαι ο κουμπάρος σου; Βρε, βρε, βρε, βρε, βρε. Άσπρισαν τα μαλλιά μου ώσπου να σε δω!
[ΣΔ]: Μ’ αποθύμησες κουμπάρε; Από ψες βράδυ;
[ΔΜ]: Σ’ αποθύμησα, βέβαια! Ή κάνεις ότι δεν την ξέρεις την καρδιά μου;
[ΣΔ]: Τέλος πάντων…
[ΔΜ]: Πού είχες πάει;
[ΣΔ]: Στην Κάτω Μηλιά. Κάτι προσωρινά μέτρα.
[ΔΜ]: Μα, ανησύχησα αδερφέ!
[ΣΔ]: Σώπα, καημένε κουμπάρε!
[ΔΜ]: Γυρεύεις τι γίνεται Σπύρο μου; Στην ηλικία μας; Χα, χα, χα, χα, χα, χα, χα!
[ΣΔ]: Με παραχαϊδεύεις, κουμπάρε! Με κακομαθαίνεις! Κι αύριο που θα περάσουν οι εκλογές, θα κινδυνέψω να ξεκακομάθω!
[ΔΜ]: Α, α, α, α, κουμπάρε, αν νομίζεις ότι όλα αυτά σου τα κάνω για τις εκλογές, α όχι! Όχι, όχι, όχι! Δε τη θέλω, αδερφέ, την υποστήριξή σου στις εκλογές! Μπααα!
[ΣΔ]: Α, δε τη θέλεις, λοιπόν; Ε, το λαμβάνω υπό σημείωσιν.
[ΔΜ]: Ε, δ-δ-δηλαδή, δηλαδή, ο λόγος το λέει κουμπάρε μου. Αν τη θέλω, λέει!
[ΣΔ]: Ααα, έλεγα κι εγώ! Ρέι, ο Γούλιας, τα ‘μαθες;
[ΔΜ]: Τι;
[ΣΔ]: Πήγε με τους αντίθετους στην Καρύταινα.
[ΔΜ]: Καρφί δε μου καίγεται! Χίλιους Γούλιες, δεν τους βάζω εγώ μπροστάα σ’ ένα Δαλέγκο! Τη στιγμή που έχουμε εσένα μαζί μας, κουμπάρε, χα!
[ΣΔ]: Μ’ έχετε μαζί σας! Μεγάλο λόγο είπες κουμπάρε!
[ΔΜ]: Κουνήσου απ’ τον τόπο σου, Σπύρο μου! Τι κουβέντες είν’ αυτές; Η θέση σου σήμερα είναι με μας! Και δεν μπορώ να καταλάβω τι περιμένεις και δεν εκδηλώνεσαι! Εγώ σου το εδήλωσα. Θα γίνω γης να με πατήσεις. Ό,τι κι αν μου γυρέψεις!
[ΣΔ]: Μη, μη, μη με ζορίζεις, μη με ζορίζεις, κουμπάρε, σε παρακαλώ! Άσε με να το καλοσκεφτώ, να το καλοζυγίσω. Είναι, βλέπεις, τόσα ζητήματα στη μέση. Και πρώτα πρώτα, το συμφέρον της πατρίδος! Οι εννιά έδρες Αρκαδίας, κουμπάρε, μπορεί να την κρατήσουν την κυβέρνηση, μπορεί όμως και να τη ρίξουνε, κι οφείλουμε να εξετάσουμε ποιος είναι ο καλύτερος. Έχω ευθύνη, κουμπάρε, μεγάλη ευθύνη απέναντι της ιστορίας! Ακούμε καμιά φορά και τη φωνή της συνειδήσεως κουμπάρε μου, ε;
[ΔΜ]: Ε, προ παντός τη φωνή της συνειδήσεως!
[ΣΔ]: Έπειτα, που λες κουμπάρε μου, έρχονται τα τοπικά συμφέροντα! Η επαρχία, κουμπάρε, η δόλια η επαρχία!
[ΔΜ]: Σου έδωσα το λόγο μου και δε μου στοιχίζει τίποτα να στον ξαναδώσω! Κάθε δέκα μέτρα και γιοφύρι!
[ΣΔ]: Καιαι, στο τέλος πια, κουμπάρε, ό,τι περισσέψει, να πούμε, θα κοιτάξουμε και το ατομικό μας συμφέρον. …Εννοείς κουμπάρε τι εννοώ!
[ΔΜ]: Μα το έχω εννοήσει από την πρώτη στιγμή, κουμπάρε μου! Χα, χα, χα, χα, χα!
[ΣΔ]: Εγώ δεν έχω, βλέπεις, και τίποτ’ άλλο εκτός απ’ το κόμμα! Αυτούς τους εννιακόσιους ψήφους εκληρονόμησα απ’ τον μακαρίτη τον πατέρα μου! Την εποχή που οι άλλοι φυτεύαν αμπέλια, ο μακαρίτης αγωνιζόταν να κάνει κόμμα! Άντε τώρα, άντε τώρα, πήγαινε στην ευχή του Θεού! Πολλά είπαμε! Ως το βράδυ, θα την έχω παρμένη την απόφασή μου!
[ΔΜ]: Απ’ το Θεό και στα χέρια σου, Σπύρο μου!
[ΣΔ]: Άιντε μπράβο. Άι στο καλό, άι στο καλό! Α, κουμπάρε! Θα σε κράταγα να φάμε μαζί το μεσημέρι, αλλά έχω την Αννίτσα άρρωστη!
[ΔΜ]: Άρρωστη η Αννίτσα; Μα, μα την είδα! Είναι μια χαρά!
[ΣΔ]: Την είδες;
[ΔΜ]: Ναι.
[ΣΔ]: Είναι, είναι μια χαρά;
[ΔΜ]: Ναι, ναι.
[ΣΔ]: Ε, δόξα σοι ο Θεός, κουμπάρε μου! Εγώ δεν πρόφταξα να την δω ακόμα! Λοιπόν, άι στην ευχή του Θεού! Άι στην ευχή, άιντε μπράβο…